چند درصد از پولیپ های روده سرطانی هستند؟

[hpvdarman 0]

بیشتر پولیپ‌ های روده بزرگ این پتانسیل را دارند که به سرطان تبدیل شوند، به همین دلیل پزشکان آن‌ ها را طی کولونوسکوپی برمی‌ دارند. با این حال، تعداد کمی از آن‌ ها در حقیقت به سرطان تبدیل می‌ شوند و این فرایند معمولاً نیازمند گذر زمان زیادی است. کولونوسکوپی‌ های دوره‌ ای پولیپ‌ ها را قبل از اینکه فرصتی برای سرطانی شدن پیدا کنند، از بین می‌ برد.

حدود ۷۵ درصد از سرطان‌ های روده بزرگ از پولیپ‌ های آدنوماتوز شروع شده و تقریباً ۸۰ درصد از کل پولیپ‌ های روده از نوع آدنوما هستند. با این حال، تنها حدود ۵ درصد از آدنوماها به واقع بدخیم می‌ شوند. تخمین زده می‌شود که خطر سرطانی شدن یک پولیپ روده با اندازه متوسط در طی ۱۰ سال حدود ۸ درصد و در طی ۲۰ سال حدود ۲۴ درصد باشد.

علائم پولیپ روده خطرناک

بیشتر پولیپ‌ های روده بزرگ و حتی بسیاری از سرطان‌ های روده بزرگ و راست‌ روده علائمی ایجاد نمی‌ کنند. به همین دلیل است که غربالگری؛ یعنی انجام آزمایش برای تشخیص بیماری‌ ها، قبل از بروز علائم اهمیت بسیار زیادی دارد. معمولاً زمانی که علائم ظاهر می‌ شوند، پولیپ ممکن است قبلاً به سرطان تبدیل شده باشد.

اگرچه این اتفاق نادر است، اما علائم احتمالی شامل موارد زیر می‌ شوند:

• نشانه‌ های خونریزی روده بزرگ: اگر پولیپ‌ های شما خونریزی کنند، ممکن است متوجه وجود خون در مدفوع یا هنگام پاک کردن خود شوید. خونریزی خفیف ممکن است قابل مشاهده نباشد، اما پس از مدتی ممکن است اثرات آن را احساس کنید. این وضعیت می‌ تواند منجر به کم‌ خونی ناشی از کمبود آهن شده که علائمی مانند ضعف و خستگی ایجاد می‌ کند.
• تغییرات غیر طبیعی در مدفوع: در موارد نادر، برخی افراد به‌ طور ناگهانی دچار اسهال یا یبوست مزمن شده یا متوجه افزایش مخاط در مدفوع خود می‌ شوند. این علائم دلایل محتمل دیگری نیز دارند، اما اگر دلیل مشخصی برای آن‌ ها وجود نداشته باشد، ارزش بررسی را دارند.

دلایل به وجود آمدن پولیپ در روده

بیشتر پولیپ‌ های روده بزرگ به صورت پراکنده ایجاد می‌ شوند. به این معنا که بدون علت یا الگوی مشخصی ظاهر شده اند. شکل‌ گیری این نوع پولیپ‌ ها تحت تاثیر عواملی مانند سن، رژیم غذایی، سبک زندگی و شرایط محیطی قرار دارد. با این حال، بین بخشی از افراد، نقش ژنتیک برجسته است. برخی افراد مبتلا به سندروم‌ های ارثی هستند. شرایط ژنتیکی که از طریق خانواده به آن‌ ها منتقل شده و این شرایط احتمال ایجاد پولیپ‌ های روده را افزایش می‌ دهد.

سندروم‌ های ارثی با جهش‌ های ژنتیکی خاصی مرتبط هستند که عملکرد طبیعی پوشش داخلی روده را مختل کرده و منجر به شکل‌ گیری تعداد زیادی پولیپ می‌ شوند. شرایطی مانند “پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی” (FAP) یا سندروم لینچ از جمله این سندروم‌ ها هستند. افراد مبتلا به این شرایط ممکن است ده‌ ها، صدها یا حتی هزاران پولیپ در طول زمان داشته باشند که این موضوع خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را به طور قابل توجهی افزایش می‌ دهد.

از آنجایی که سندروم‌ های ارثی نه تنها تعداد پولیپ‌ ها را افزایش می‌ دهند بلکه احتمال سرطانی شدن آن‌ ها را نیز بیشتر می‌ کنند، تشخیص زودهنگام و مدیریت پیشگیرانه امر بسیار مهمی است. غربالگری برای این سندروم‌ ها معمولاً شامل آزمایش‌ های ژنتیکی و کولونوسکوپی‌ های منظم از سنین پایین‌ تر است. در برخی موارد، جراحی‌ های پیشگیرانه یا اقدامات دیگر نیز ممکن است برای کاهش خطر طولانی‌ مدت سرطان توصیه شوند.

عوامل ژنتیکی موثر در تشکیل پولیپ

اختلالات ژنتیکی که باعث پولیپ روده بزرگ می شوند عبارتند از:

• پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی (FAP).
• سندرم پوتز-جگرز.
• پولیپوز مرتبط با MUTYH
• سندرم گاردنر
• سندرم تومور هامارتوما PTEN.
• سندرم تورکو
• سندرم پولیپوز دندانه دار.
• سندرم پولیپوز نوجوانان.

https://cliniczarei.com/digestion/پولیپ-روده/