hpvdarman

کولپوسکوپی به انگلیسی (Colposcopy) در حقیقت زیر مجموعه ای از روش های تشخیصی است. این معاینه حرفه ای پزشکی به متخصص این امکان را میدهد تا دهانه رحم، دیواره واژن و ناحیه خارجی دستگاه تناسلی (ولو) را برای شناسایی سلول‌ های سرطانی یا پیش‌ سرطانی بررسی کند. به همین منظور در ابتدا قبل از انجام کولپوسکوپی، تست پاپ اسمیر تجویز میشود. در صورتی که نتیجه تست پاپ اسمیر شما غیر طبیعی بوده یا تست تشخیص ویروس HPV (ویروس پاپیلومای انسانی) مثبت باشد، پزشک ممکن است کولپوسکوپی را برای بررسی دقیق‌ تر توصیه کند. کولپوسکوپی چگونه انجام می‌ شود؟ در این روش، پزشک از یک دستگاه مخصوص به نام کولپوسکوپ استفاده میکند. این وسیله شامل یک میکروسکوپ متصل به فیبر نوری در اول آن بوده و امکان مشاهده تمامی بافت‌ های دهانه رحم و واژن را با جزئیات و بزرگ‌ نمایی بیشتر فراهم می‌ کند. در صورتی که پزشک با هر نوع ناهنجاری‌ مواجه شود، ممکن است از نواحی مشکوک نمونه‌ برداری (بیوپسی) انجام داده تا نمونه در آزمایشگاه به طور جزئی و تخصصی تر بررسی شود. کاربرد های کولپوسکوپی چیست؟ هدف اصلی از انجام معاینه با روش کولپوسکوپی، شناسایی سلول‌ های سرطانی یا سلول‌ هایی است که در صورت عدم درمان، ممکن است سرطانی شوند (دیسپلازی دهانه رحم). این روش همچنین برای تشخیص زگیل تناسلی و پولیپ‌ های غیرسرطانی به کار می‌ رود. گاهی اوقات، پزشک برای بررسی خونریزی غیرطبیعی واژینال یا خارش ولو نیز این آزمایش را تجویز می‌ کند. مطلب پیشنهادی: آیا زگیل تناسلی درمان میشود؟ چه زمانی کولپوسکوپی لازم است؟ پزشک ممکن است کولپوسکوپی را در موارد زیر پیشنهاد کند: نتیجه غیر طبیعی تست پاپ اسمیر نتایج مشکوک در معاینه لگنی تست مثبت HPV آیا این روش معاینه رحم خطرناک است؟ خیر در اکثر مواقع لزومی به نگرانی نیست. در بسیاری از موارد، نتایج نشان‌ دهنده سرطان نیستند. حتی اگر سلول‌ های پیش‌ سرطانی وجود داشته باشند، احتمال سرطانی شدن آن‌ ها در فاصله زمانی تا انجام کولپوسکوپی بسیار کم است. این روش به پزشک کمک می‌ کند تا هرگونه تغییر غیرطبیعی را زودتر شناسایی کرده و در صورت نیاز، اقدامات درمانی را آغاز کند. کولپوسکوپی را چه کسی انجام می‌دهد؟ پزشکان متخصص زنان و زایمان یا پزشکان عمومی دوره دیده می‌ توانند کولپوسکوپی انجام دهند. برخی متخصصان خاص به نام کولپوسکوپیست نیز این روش را با دقت بالا انجام داده که می‌ تواند احتمال تشخیص به‌ موقع سلول‌ های پیش‌ سرطانی را افزایش دهد. https://cliniczarei.com/articles/کولپوسکوپی/

رکتوم آخرین بخش از روده بزرگ است که حدود ۲۰ سانتی‌ متر طول دارد و به‌ عنوان محل ذخیره موقت مدفوع عمل می‌ کند. افتادگی رکتوم یا بیرون زدگی مقعد زمانی رخ می‌ دهد که این بخش از روده به بیرون برگردد و از طریق مقعد خارج شود. در صورت عدم درمان، ممکن است نیاز باشد که رکتوم به‌ صورت دستی به داخل بازگردانده شود. شیوع و علائم افتادگی رکتوم زنان شش برابر بیشتر از مردان در معرض افتادگی رکتوم قرار دارند. همچنین، این عارضه در کودکان زیر سه سال، صرف‌ نظر از جنسیت، نسبتاً شایع است اما معمولاً بدون نیاز به جراحی بهبود می‌ یابد. در مراحل اولیه، بخشی از رکتوم هنگام دفع مدفوع بیرون می‌ آید، اما خود به‌ خود به داخل باز می‌ گردد. علائم افتادگی رکتوم به شدت آن بستگی دارد، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد: درد و ناراحتی در قسمت پایینی شکم خونریزی و ترشح مخاط از مقعد احساس یبوست یا عدم تخلیه کامل روده دشواری در دفع مدفوع بیرون‌ زدگی رکتوم از مقعد نیاز به استفاده بیش از حد از دستمال توالت پس از دفع نشت مدفوع مایع، به‌ ویژه پس از دفع بی‌ اختیاری مدفوع یا کاهش کنترل روی حرکات روده انواع افتادگی رکتوم این عارضه از نظر شدت در چند دسته قرار می‌ گیرد: افت داخلی: رکتوم جابه‌جا شده اما از مقعد خارج نمی‌شود (افت ناقص) افت مخاطی: لایه داخلی رکتوم از مقعد بیرون می‌زند افت کامل یا خارجی: تمام ضخامت رکتوم از مقعد خارج می‌شود دلایل بیرون زدگی مقعد علت دقیق بیرون زدگی مقعد مشخص نیست، اما برخی از عوامل خطر آن عبارت‌ اند از: یبوست مزمن و فشار بیش از حد هنگام دفع ضعف عضلات کف لگن و اسفنکتر مقعد افزایش سن، به‌ ویژه در افراد بالای ۶۵ سال عوامل ژنتیکی، به دلیل مشاهده این بیماری در برخی اعضای یک خانواده عفونت‌ های انگلی (مانند شیستوزومیازیس) بیماری‌ های مزمنی که فشار داخل شکم را افزایش می‌ دهند، مانند بزرگی خوش‌ خیم پروستات یا بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) مشکلات ساختاری در لیگامان‌ های نگهدارنده رکتوم بیماری‌ های مادرزادی روده مانند بیماری هیرشپرونگ آسیب‌ های پیشین در ناحیه کمر یا بیماری‌ های دیسک کمری عوارض بیرون زدگی مقعد آسیب به رکتوم، از جمله زخم و خونریزی گیر افتادن رکتوم در خارج از بدن کاهش خون‌ رسانی به رکتوم و احتمال بروز نکروز (قانقاریا)

میتوان گفت افتادگی مقعد زمانی رخ می‌ دهد که بخشی از بافت راست‌روده یا مقعد از موقعیت طبیعی خود خارج شده و به بیرون رانده شود. این وضعیت می‌تواند شدت و انواع مختلفی داشته باشد. 1. افتادگی داخلی راست‌ روده (افتادگی مخاطی) در این حالت، فقط لایه داخلی راست‌ روده (مخاط) به پایین لغزیده اما همیشه از مقعد خارج نمی‌ شود. این نوع افتادگی در کودکان و سالمندان شایع‌ تر است. علائم شامل احساس دفع ناقص، ترشح مخاطی و گاهی خونریزی است. 2. افتادگی کامل راست‌ روده زمانی رخ می‌ دهد که دیواره کامل راست‌ روده از مقعد خارج شود. ممکن است به دلیل یبوست مزمن، فشار بیش از حد هنگام دفع، ضعف عضلات کف لگن یا افزایش سن ایجاد شود. علائم شامل بیرون‌ زدگی قابل مشاهده، درد، خونریزی و مشکل در کنترل حرکات روده است. 3. افتادگی خارجی هموروئید (بواسیر خارجی بیرون‌زده) زمانی که هموروئید خارجی (وریدهای متورم اطراف مقعد) از مقعد بیرون بزند، این نوع افتادگی رخ می‌ دهد. جهت درمان انواع هموروئید مراجعه کنید. معمولاً به دلیل یبوست، بارداری یا فشار بیش از حد هنگام اجابت مزاج ایجاد می‌شود. علائم شامل درد، خارش، تورم و ناراحتی هنگام نشستن است. 4. افتادگی داخلی هموروئید زمانی رخ می‌ دهد که هموروئید های داخلی به دلیل بزرگ شدن، از کانال مقعد خارج شوند. در ابتدا بدون درد است اما ممکن است به مرور ناراحتی و خونریزی ایجاد کند. می‌ توان آن را با تغییرات رژیم غذایی، داروها یا در برخی موارد جراحی مدیریت کرد. 5. افتادگی جزئی در مقابل افتادگی کامل افتادگی جزئی: فقط بخشی از دیواره راست‌ روده یا پوشش داخلی مقعد بیرون می‌ زند و معمولاً خود به‌ خود به داخل باز می‌ گردد. افتادگی کامل: کل دیواره راست‌ روده یا مخاط مقعد بیرون زده و ممکن است نیاز به مداخله پزشکی مانند عمل جراحی داشته باشد. عوامل تحریک کننده برای ایجاد بیرون زدگی مقعدی برخی عوامل خطر می‌ توانند احتمال بروز افتادگی مقعد و سایر برآمدگی‌ های مقعدی را افزایش دهند: یبوست مزمن یا اسهال مکرر فشار زیاد هنگام دفع مدفوع افزایش سن و ضعف عضلات کف لگن بارداری و زایمان چاقی سابقه جراحی یا آسیب در ناحیه راست‌ روده https://borna.news/fa/news/2192612/هر-نوع-بیرون-زدگی-مقعدی-سرطان-است

اگرچه تبخال قابل درمان نیست، اما چندین داروی ضد ویروسی می توانند به مدیریت عفونت، کاهش علائم، جلوگیری از شیوع و کاهش خطر انتقال کمک کنند. ۱. داروهای ضد ویروسی آسیکلوویر (زویراکس): یکی از قدیمی ترین و پرمصرف ترین داروهای ضد ویروسی برای تبخال است. در اشکال خوراکی، موضعی و داخل وریدی موجود بوده و به کاهش شدت و مدت شیوع بیماری کمک می کند. والاسیکلوویر (Valtrex): یک پیش داروی آسیکلوویر است که با دوزهای کمتر اثرات طولانی تری را ارائه می دهد. معمولا هم برای درمان و هم برای درمان سرکوب استفاده می شود. فامسیکلوویر (فامویر): یکی دیگر از داروهای ضد ویروسی موثر است که می تواند طول مدت علائم را کاهش داده و به شیوع مجدد بیماری کمک کند. این داروها را می توان به عنوان درمان اپیزودیک (در صورت بروز علائم مصرف می شود) یا به عنوان درمان سرکوب کننده (که روزانه برای کاهش دفعات شیوع و خطر انتقال مصرف می شود) استفاده کرد. درمان های جایگزین و حمایتی در حالی که داروهای ضد ویروسی موثرترین درمان برای تبخال هستند، برخی از افراد روش‌ های جایگزین را برای تسکین علائم و پیشگیری از شیوع آن بررسی می‌ کنند. ۱. درمان های طبیعی مکمل های لیزین: برخی از مطالعات نشان می دهد که لیزین، یک اسید آمینه، ممکن است با مهار تکثیر ویروس، به کاهش دفعات شیوع تبخال کمک کند. بادرنجبویه: حاوی خواص ضد ویروسی است و ممکن است به تسکین تبخال و تسریع بهبودی کمک کند. آلوئه ورا: ژل آلوئه ورا که به دلیل اثرات ضد التهابی و تسکین دهنده اش شناخته شده است، می تواند به کاهش ناراحتی و بهبود زخم های تبخال کمک کند. روغن درخت چای: یک ضد عفونی کننده طبیعی است که ممکن است به خشک کردن ضایعات تبخال و کاهش تحریک کمک کند. https://persianlady.ir/?p=13205 ۲. اصلاح سبک زندگی مدیریت استرس بسیار مهم است، زیرا استرس یک محرک رایج برای شیوع تبخال است. تمرین هایی مانند مدیتیشن، یوگا و ورزش می تواند به کاهش سطح استرس کمک کند. حفظ یک رژیم غذایی سالم و غنی از غذاهای تقویت‌کننده سیستم ایمنی، مانند میوه‌ها، سبزیجات و پروتئین‌های بدون چربی، ممکن است از توانایی بدن برای مبارزه با عفونت‌ها حمایت کند. خواب کافی و هیدراته ماندن نیز می تواند به عملکرد بهتر سیستم ایمنی و شیوع کمتر بیماری کمک کند. اجتناب از محرک های شناخته شده، مانند قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید، برخی مواد غذایی (مانند غذاهای حاوی آرژنین بالا، مانند آجیل و شکلات) و مصرف الکل، می تواند به مدیریت شیوع بیماری کمک کند. ۳. درمان های بدون نسخه و موضعی برخی از کرم‌های موضعی مانند دوکوسانول (Abreva)، ممکن است به تسریع روند بهبودی تبخال کمک کنند. مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن می‌ توانند به کاهش درد و ناراحتی مرتبط با زخم‌ های تبخال کمک کنند. کمپرس خنک کننده یا کیسه یخ می تواند تورم را کاهش دهد و خارش یا سوزش را تسکین دهد.

اگر بواسیر برای مدت طولانی درمان نشود یا با روش اشتباهی عمل شود، احتمال التهاب و بروز مجدد علائم وجود دارد. به مرور زمان التهاب ایجاد شده و توده بواسیر روز به روز بزرگ تر از قبل میشود. این وضعیت از بیرون به وضوح قابل مشاهده است و هموروئید پرولاپس را نمی توان به داخل هل داد. 1. افزایش درد و ناراحتی توده هموروئید یکی از اولین پیامدهای عدم درمان بواسیر، افزایش درد و ناراحتی است. در حالی که موارد خفیف ممکن است فقط باعث خارش یا تحریک شوند، موارد شدید می‌ توانند منجر به موارد زیر شود: درد شدید و مداوم: با بدتر شدن هموروئید، ممکن است ترومبوزه شود (پر از لخته‌ های خون)، که باعث درد شدید می‌ شود. التهاب و تورم: هموروئیدهای بزرگ‌ تر فشار بیش از حدی ایجاد کرده که منجر به ناراحتی بیشتر، به‌ ویژه هنگام نشستن یا حرکت می‌ شود. مشکل در دفع مدفوع: افزایش تورم می‌ تواند دفع مدفوع را دردناک کرده و باعث یبوست و بدتر شدن علائم شود. درد ناشی از التهاب توده بواسیر در صورت عدم مدیریت به‌ موقع می‌ تواند غیرقابل تحمل شده و حتی زندگی روزمره را به‌ طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار دهد. 2. خونریزی مداوم از بواسیر بیماری بواسیر اغلب باعث خونریزی مقعدی شده که می‌ تواند از لکه‌ های خفیف شروع شود. اما در صورت عدم درمان به یک مشکل مزمن تبدیل می شود. خطرات مرتبط با خونریزی مداوم شامل موارد زیر است: کم‌ خونی: از دست دادن مداوم خون می‌ تواند منجر به کم‌ خونی ناشی از فقر آهن شود که علائمی مانند خستگی، ضعف و سرگیجه را به همراه دارد. خطر از دست دادن شدید خون: اگرچه نادر است، اما خونریزی بیش از حد ناشی از هموروئید ممکن است به مداخله پزشکی از جمله تزریق خون نیاز داشته باشد. تشخیص نادرست بیماری‌ های جدی: خونریزی مقعدی مداوم ممکن است بیماری‌ های شدیدتری مانند سرطان روده بزرگ را پنهان کند و باعث تاخیر در تشخیص و درمان مناسب شود. اگر دچار خونریزی طولانی‌ مدت ناشی از هموروئید هستید، مراجعه به پزشک برای بررسی علت آن ضروری است. https://hpvdarman.com/articles/درمان-نکردن-بواسیر/

بسیاری از زنان و مردان این سوال را دارند که ” از کجا باید بفهمیم زگیل تناسلی من بعد از درمان در حال عود است؟ “. پاسخ به این سوال ساده است. زیرا شما دقیقا علائمی مشابه با تجربه قبلی خود را مشاهده میکنید. تنها تفاوت آن این است که سری دوم علائم ممکن است آهسته تر یا با شدت بیشتری اتفاق بیفتند. در اینجا ما نشانه هایی که باید برای بازگشت زگیل تناسلی خود دنبال آن باشید را آماده کردیم: زائده هایی کوچک، گوشتی یا هم رنگ پوست که در واژن (همچنین روی آن)، مقعد (شکل زگیل مقعدی)، یا آلت تناسلی و بیضه های مردان ظاهر میشوند تشکیل زگیل ها در خوشه هایی به شکل گل کلم خارش، ناراحتی و درد در ناحیه مقعدی و تناسلی خونریزی یا تحریک در حین رابطه جنسی توجه کنید: بیماران حتما باید فرق بین زگیل های معمولی عود کننده با زگیل های عفونی را بدانند. که متوجه باشند با کدام سویه از ویروس اچ پی وی درگیر هستند. همچنین حتما برای خطرات تهدید کننده عود زائده های تناسلی چندین مورد خطرزا وجود دارند که به عنوان عوامل تهدید کننده برای عود زگیل های تناسلی در نظر گرفته می شوند. این موارد می توانند باعث بازگشت زائده ها شوند: سرکوب شدن سیستم ایمنی: شرایطی همچون ابتلا به ویروس اچ آی وی یا مرحله پیشرفته آن (ایدز)، استرس مزمن در طولانی مدت و شیمی درمانی از عواملی هستند که باعث تضعیف سیستم ایمنی بدن در برابر جلوگیری از کامل شدن روند درمان میشوند. سبک زندگی اشتباه و سیگار کشیدن: کارهایی که بر کل بدن به خصوص سیستم ایمنی تاثیر مضر می گذارند، همچون سیگار کشیدن، یکی از عواملی بوده که از درمان عفونت نه تنها جلوگیری نکرده، بلکه باعث رشد مجدد آن میشود. رابطه جنسی پر خطر: افرادی که رابطه جنسی با افراد متعدد دارند و پیش از شروع رابطه زگیل های خود را درمان کرده اند، با قرار گرفتن در معرض عفونت توسط شریک آلوده به ویروس پاپیلوما میتوانند به سویه های دیگر ویروس نیز مبتلا شوند. بارداری: دوران بارداری یک چرخه حساس در بدن زنان است که با تغییرات هورمونی زیادی همراه است. این تغییرات هورمونی گاها میتوانند با تغییر در سیستم ایمنی باعث عود ویروس زگیل تناسلی و زائده ها شوند. در نتیجه پیشنهاد میکنیم حتما قبل از اقدام به بارداری از اتمام روند درمان قطعی زگیل تناسلی اطمینان حاصل کنید. روش های جلوگیری از عود زگیل های تناسلی انجام راه های پیشگیری نقش مهمی در جلوگیری از بازگشت این زائده های ناخوشایند در اندام تناسلی زنان و مردان دارند. که عبارتند از : تقویت سطح سیستم ایمنی بدن استفاده از ویتامین های سازگار با بدن و آنتی اکسیدان ها ورزش منظم روزانه حتی در حد 30 دقیقه. (ورزش ها و تکنیک هایی که مخصوص کنترل استرس هستند مانند یوگا و مدیتیشن به شدن پیشنهاد میشوند). خواب کافی و منظم به همراه ترک کردن عادت های مضر مانند سیگار کشیدن و نوشیدن مشروبات حاوی الکل رابطه جنسی ایمن و کاهش شرکا جنسی استفاده از انواع کاندوم ها یا سدهای دهانی می توانند احتمال ابتلا به اچ پی وی را کاهش دهند. اما از آنجا که کل ناحیه تناسلی را نمی پوشانند، انتقال ویروس حتی از طریق استفاده از این وسایل هم وجود دارد. سالانه انواع آزمایش STI را انجام داده و رابطه جنسی خود را به یک شخص محدود کنید. تزریق واکسن گارداسیل و اچ پی وی واکسن گارداسیل (به خصوص گارداسیل 9) میتواند از بدن در برابر انواع پرخطر و کم خطر ویروس اچ پی وی محافظت کند. با اینکه تزریق واکسن قبل داشتن رابطه جنسی تاثیر موثرتری دارد اما همچنان می تواند در مقابل انواع خطرناک محافظت ایجاد کند. https://cliniczarei.com/articles/عود-زگیل-تناسلی/

چاپ یکی از روش های رایج برای بررسی کل روده بزرگ و ناهنجاری های آن انجام کولونوسکوپی روده است. این روش تشخیصی در کلینیک های متخصصان گوارش به صورت سرپایی انجام می‌شود. رایج ترین کاربرد آن برای تشخیص بیماریهای نشیمنگاهی مانند بواسیر(هموروئید)، شقاق مقعدی، فیستول، پولیپ روده و انواع گرفتگی است. کولونوسکوپی چیست؟ کولونوسکوپی یک روش پزشکی است که پزشک برای بررسی داخل روده بزرگ، به‌ ویژه کولون و رکتوم، انجام می‌ دهد. این کار با استفاده از ابزاری تخصصی به نام کولونوسکوپ صورت می‌ گیرد. کولونوسکوپ یک لوله بلند، نازک و انعطاف‌ پذیر است که تقریباً به ضخامت یک انگشت بوده و در انتهای خود دارای یک دوربین و چراغ کوچک است. در طی این فرآیند، کولونوسکوپ با دقت از طریق مقعد وارد شده و به سمت رکتوم و کولون هدایت می‌ شود. این ابزار به پزشک امکان می‌ دهد تا دیواره داخلی این نواحی را با جزئیات مشاهده کند. در صورت نیاز، ابزارهای خاصی می‌ توانند از طریق کولونوسکوپ عبور کرده و نمونه‌ برداری (بیوپسی) انجام دهند یا زائده‌ های غیرطبیعی مانند پولیپ‌‎ها را که مشکوک به نظر می‌ رسند، بردارند. چه زمانی کولونوسکوپی انجام می‌شود؟ دلایل مختلفی وجود دارد که ممکن است یک شخص نیاز به کولونوسکوپی پیدا کند. این دلایل را در دسته‌بندی های زیر توضیح دادیم: برای تشخیص پولیپ‌ ها یا سرطان در کولون و رکتوم این آزمایش می‌ تواند برای غربالگری انواع سرطان کولورکتال استفاده شود. غربالگری به معنای جستجوی سرطان در افرادی است که علائمی ندارند. اگر در حین کولونوسکوپی نواحی غیرطبیعی مشاهده شود، می‌ توان آن‌ ها را به عنوان نمونه برداشت (بیوپسی) و آزمایش کرد. تا مشخص شود که سرطانی هستند یا خیر. این کار با استفاده از ابزارهای بلند و نازک از طریق کولونوسکوپ انجام می‌ شود. مانند پنس‌ های کوچک برای جمع‌ آوری نمونه‌ ها. کولونوسکوپی غربالگری همچنین می‌تواند از بروز برخی سرطان‌‌های کولورکتال جلوگیری کند. با شناسایی و برداشتن پولیپ‌‌ها (رشدهای موجود در پوشش داخلی) پیش از آنکه به سرطان تبدیل شوند. ۱. در بیمارانی که سابقه ابتلا به سرطان کولون داشته اند از کولونوسکوپی می‌ تواند برای شناسایی تومورهای جدید نیز استفاده شود. ۲. وجود مشکل در کولون یا رکتوم کولونوسکوپی می‌‌تواند برای شناسایی علل علائم یا نشانه‌‌هایی که ممکن است به علت سرطان کولون یا رکتوم باشند (مانند تغییرات در حرکات روده، خونریزی از رکتوم، یا کاهش وزن غیرقابل توجیه) انجام شود. اگر مشکلی در کولون یا رکتوم دارید که نیاز به درمان دارد کولونوسکوپی می‌ تواند برای درمان برخی مشکلات در کولون یا رکتوم نیز استفاده شود. به‌عنوان مثال، برخی ابزارها می‌ توانند از طریق کولونوسکوپ عبور داده شده تا پولیپ‌ ها یا تومورهای کوچک دیگر را از کولون یا رکتوم بردارند. برای برخی سرطان‌‌های پیشرفته که قابل برداشتن نیستند (چون خیلی بزرگ یا منتشر شده‌‌اند)، می‌توان از کولونوسکوپ برای قرار دادن یک لوله سخت به نام «استنت» در قسمتی از کولون یا رکتوم استفاده کرد تا به باز نگه داشتن آن کمک کند. کولونوسکوپی چگونه انجام میشود؟ روش چگونگی انجام شامل اتفاقاتی است که قبل از کولونوسکوپی، حین انجام و بعد از آن اتفاق می افتد. اما تجربه شما ممکن است کمی متفاوت باشد، بسته به دلیلی که برای انجام این آزمایش دارید، جایی که آن را انجام می‌ دهید، پیش‌ نیازهای لازم و وضعیت کلی سلامتی بدن. قبل از انجام این آزمایش حتماً با پزشک خود مشورت کنید تا بدانید چه انتظاری باید داشته باشید و اگر سوالی دارید، از او بپرسید. آیا می‌ توانم خودم به کولونوسکوپی بروم؟ کولونوسکوپی معمولاً به‌ عنوان یک فرآیند تشخیصی سرپایی انجام می‌ شود (که نیاز به اقامت شبانه در بیمارستان ندارد). چون از داروی آرام‌ بخش برای راحت‌ تر کردن شما در طول آزمایش استفاده می‌ شود، بهتر است برای بازگشت به خانه پس از آزمایش، کسی را به عنوان همراه با خود ببرید. اگر احساس خواب‌ آلودگی یا سرگیجه می کنید، قطعا نیاز به کمک کسی برای بازگشت به خانه دارید. بنابراین بسیاری از مراکز کولونوسکوپی به افراد اجازه نمی‌‌دهند که با تاکسی یا خدمات حمل‌ و نقل مشترک به خانه بروند. اگر رفت و آمد برایتان ممکن است مشکل باشد، با پزشک خود در مورد سیاست بیمارستان یا مرکز جراحی برای استفاده از این خدمات صحبت کنید. بسته به شرایط ممکن است منابع دیگری برای بازگشت به خانه وجود داشته باشد. https://sinapress.ir/news/561373/آنچه-که-باید-درباره-کولونوسکوپی-بدانی/

سندرم دفع مدفوع دشوار (ODS) حدود 18% از جمعیت را تحت تاثیر قرار می‌ دهد. این اختلال در زنان به ویژه پس از میانسالی شایع‌ تر است و با افزایش سن بیشتر می‌ شود. تغییرات هورمونی، ضعف کف لگن و عواملی مانند تغذیه نامناسب و کم‌ تحرکی به شیوع این وضعیت در بزرگسالان مسن‌ تر کمک می‌ کنند. گرچه هم مردان و هم زنان ممکن است به ODS دچار شوند، اما زنان به دلیل عواملی مانند بارداری، زایمان و یائسگی بیشتر تحت تاثیر قرار می‌ گیرند. علاوه بر این، روند پیری خود منجر به مشکلات گوارشی و یبوست می‌ شود. سندروم دفع سخت نه تنها بر سلامت جسمی، بلکه بر سلامت روانی نیز تأثیر گذاشته و می‌ تواند منجر به احساس ناامیدی، اضطراب و شرمندگی شود. علائم و نشانه ها افرادی که به سندرم دفع مدفوع دشوار مبتلا هستند، معمولاً احساس نیاز به دفع مدفوع دارند اما نمی‌ توانند این کار را انجام دهند. عمل دفع مدفوع ممکن است دشوار یا دردناک باشد و آن‌ ها قادر به تخلیه کامل روده‌ ها نباشند. اغلب احساس می‌ کنند که چیزی در مسیر خروج مدفوع مانع ایجاد کرده است. مشکلات رایج شامل موارد زیر است: نیاز به فشار زیاد برای دفع مدفوع. صرف زمان طولانی برای منتظر ماندن تا مدفوع خارج شود. نیاز به استفاده از انگشتان برای کمک به خروج مدفوع. وابستگی به مسهل‌ ها یا انجام تنقیه‌ برای انجام عمل دفع. این اختلال می‌ تواند منجر به موارد زیر شود: یبوست مزمن. بی‌ اختیاری مدفوع. احساس ناراحتی مداوم در ناحیه لگن. مشکلات روحی مانند اضطراب یا افسردگی. علائم شایع شامل موارد زیر هستند: التهاب یا تورم در ناحیه مقعد. درد و نفخ شکم. درد در ناحیه مقعد. تهوع، خستگی و کاهش اشتها. روش های تشخیص و آزمایش برای علت نیامدن مدفوع بعد از معاینه مقعد توسط پزشک، او آزمایشاتی را برای کسب اطلاعات بیشتر پیشنهاد خواهد داد. https://hpvdarman.com/articles/سندروم-دفع-سخت/

روش های آرامش اعصاب و روان معمولا برای درمان استرس موثر هستند. البته اثرگذاری هر روش روی هر شخص متفاوت است. در ادامه چهار روش گوناگون را برای کنترل استرس و اضطراب معرفی میکنیم: 1. ورزش کردن به طور منظم داشتن فعالیت بدنی تنش را از بین برده و ترشح مواد شیمیایی به نام اندورفین را در مغز تحریک کرده که به عنوان مسکن طبیعی عمل می کنند. اندورفین کیفیت خواب را بهبود می بخشد، که می تواند به شکل موثری به کاهش استرس کمک کند. به گفته یکی از بهترین پزشکان دنیا؛ این روش یکی از بهترین راه ها برای مدیریت استرس و حفظ هضم درست دستگاه گوارش است. 2. روان درمانی درمان شناختی-رفتاری (CBT) روشی است که اثربخشی آن در کاهش اضطراب و استرس از طریق کمک به یادگیری جایگزینی افکار منفی و تحریف‌ شده با افکار مثبت ثابت شده است. بنا بر تحقیقات اخیر، پزشکان به بررسی به تاثیر CBT بر سندرم روده تحریک‌ پذیر (IBS) پرداخته‌ اند، از جمله علائم گوارشی، فشار روانی و کیفیت زندگی. مطالعه‌ ای بر روی ۵۵۸ بزرگسال مبتلا به اختلال گوارشی نشان داد که انجام درمان شناختی رفتاری باعث بهبود پایدار علائم سندروم روده تحریک پذیر به مدت ۲۴ ماه می‌ شود، که نشان‌ دهنده فواید کوتاه‌ مدت و بلندمدت این روش درمانی است. 3. یوگا یوگا در حقیقت نوعی تمرین ذهنی، بدنی و ترکیبی از حرکات فیزیکی، تکنیک‌ های تنفسی و مدیتیشن است. کسانی که به مدت ۱۲ جلسه، سه بار در هفته و هر بار به مدت یک ساعت در کلاس‌ های یوگا شرکت میکنند، کاهش قابل‌ توجهی در استرس، اضطراب و افسردگی تجربه کردند. تحقیقات همچنین نشان داده اند که یوگا می‌تواند فشار خون و ضربان قلب را کاهش دهد. یوگا برای افرادی که به اختلالات گوارشی مبتلا هستند نیز مفید است. یک بررسی نشان داد که یوگا یک مداخله موثر برای کاهش استرس، اضطراب و افسردگی و بهبود کیفیت زندگی در افراد مبتلا به بیماری کرون یا التهابی روده (IBD) است. لازم است بدانید که یوگا میتواند از طریق کاهش استرس، افزایش گردش خون و تقویت حرکت روده به رفع مشکلات گوارشی کمک کند. 4. مدیتیشن روش‌ های متعددی برای مدیتیشن وجود داشته که می‌ توانند به شما کمک کنند ذهن خود را بر روی یک شیء، فعالیت یا فکر متمرکز کنید تا به آرامش دست یابید. هرچند کاهش استرس هدف اصلی مدیتیشن نیست، اما این تمرین از قدیم تا کنون به طور طبیعی چنین اثری را به همراه دارد. مدیتیشن، از طریق اثرات کاهش استرس می تواند با تعدیل این تغییرات مرتبط با استرس، بر سلامت روده تاثیر مثبت بگذارد. همچنین به بازگرداندن تعادل باکتری های روده، بهبود عملکرد سد روده و کاهش التهاب آن کمک می کند. https://cliniczarei.com/digestion/تاثیر-استرس-گوارش/

هموروئید که معمولاً به آن مردم بواسیر می گویند، سیاهرگ های متورم واقع در رکتوم یا مقعد هستند. این وضعیت بسیار شایع است و میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. در حالی که هموروئید می تواند باعث ناراحتی قابل توجهی شود، اما معمولاً یک بیماری مرگ آور و خطرناک نیست. این مقاله نگاهی عمیق به هموروئید، از جمله علائم، علل، گزینه‌ های درمانی، عوارض و استراتژی‌ های پیشگیری ارائه کرده ایم. علائم بیماری هموروئید چیست؟ علائم هموروئید بسته به محل و شدت آن متفاوت است. هموروئیدها به دو نوع اصلی تقسیم می شوند. داخلی و خارجی. بواسیر داخلی: این بواسیر در داخل راست روده رخ می دهد و به طور کلی قابل مشاهده نیست. علائم عبارتند از: خونریزی مقعدی بدون درد در هنگام اجابت مزاج. احساس تخلیه ناقص. پرولاپس، جایی که هموروئید از دهانه مقعد بیرون زده و باعث ناراحتی می شود. هموروئید خارجی: این بواسیر در زیر پوست اطراف مقعد ایجاد می شود. علائم عبارتند از: درد یا ناراحتی، به ویژه در هنگام نشستن یا در هنگام اجابت مزاج. تورم در اطراف مقعد. خارش یا سوزش در نزدیکی ناحیه مقعد. تشکیل لخته خون که می تواند باعث درد شدید و ایجاد توده سفت در نزدیکی مقعد شود. علل تشکیل هموروئید چیست؟ بواسیر به دلیل افزایش فشار در وریدهای رکتوم ایجاد می شود. عوامل متعددی در ایجاد این فشار نقش دارند: زور زدن در حین حرکات روده: اغلب ناشی از یبوست مزمن یا اسهال است. (در رابطه با این موضوع، عوارض خطرناک اسهال را بخوانید) بارداری: وزن رحم فشار بیشتری به سیاهرگ ها وارد می کند. نشستن طولانی مدت: به خصوص نشستن در توالت برای مدت طولانی. چاقی: اضافه وزن بدن باعث افزایش فشار روی وریدهای لگن و رکتوم می شود. رژیم غذایی کم فیبر: رژیم های غذایی فاقد فیبر ممکن است منجر به یبوست و زور زدن شود. افزایش سن: با بالا رفتن سن، بافت های حمایت کننده از سیاهرگ های راست روده و مقعد ضعیف می شوند. تشخیص نوع بیماری هموروئید چگونه است؟ نوع بواسیر یا هموروئید معمولاً از طریق معاینه فیزیکی تشخیص داده می شود. پزشک همچنین ممکن است اقدامات دیگری را انجام دهد، مانند: معاینه دیجیتالی رکتوم: متخصص آنورکتال یک انگشت دستکش دار و روغن کاری شده را وارد راست روده می کند تا ناهنجاری ها را بررسی کند. آنوسکوپی: یک ابزار کوچک و لوله ای شکل برای مشاهده داخل کانال مقعد و رکتوم استفاده می شود. سیگموئیدوسکوپی یا کولونوسکوپی: این آزمایشات به رد سایر علل خونریزی رکتوم مانند سرطان کولورکتال کمک می کند. https://news-one.ir/بیماری-هموروئید-یا-بواسیر-علائم،-درما/

درماتیت پری آنال به التهاب و تحریک پوست اطراف مقعد اشاره دارد. اسهال مزمن، ناحیه اطراف مقعد را در معرض رطوبت و محرک های مداوم قرار می دهد که منجر به خیس ماندن پوست در طولانی مدت می شود. علائم درماتیت این وضعیت به صورت قرمزی، خارش، احساس سوزش و درد در اطراف مقعد ظاهر می شود. پوست آسیب دیده ممکن است خام شود و در صورت عدم درمان، عفونت های باکتریایی یا قارچی ثانویه ایجاد می شود. تاثیر درماتیت چرخه تحریک و التهاب، درماتیت پری مقعدی را به وضعیتی پایدار و ناراحت کننده تبدیل می کند. پیشگیری از این عارضه شامل رعایت دقیق بهداشت و استفاده از کرم های مانع برای محافظت از پوست است. ۴.آبسه مقعد آبسه مقعدی مجموعه ای از چرک است که در بافت اطراف مقعد و راست روده تشکیل می شود. اسهال مزمن می تواند با تضعیف یکپارچگی مخاط مقعد و ایجاد مسیری برای نفوذ باکتری ها به بافت های عمیق تر، باعث ایجاد آبسه شود. علائم آبسه مقعد با درد موضعی، تورم، قرمزی و گرما در اطراف مقعد مشخص می شود. علائم دیگر عبارتند از تب، کسالت و ترشحات چرکی. تاثیر آبسه های مقعدی درمان نشده می توانند به فیستول تبدیل شوند که اتصال غیرطبیعی بین کانال مقعد و بافت های اطراف است. درمان معمولاً شامل تخلیه جراحی است، اما اسهال مکرر می تواند بهبودی را پیچیده کند. ۵.فیستول فیستول مقعدی یک تونل غیر طبیعی است که مقعد را به پوست اطراف آن یا سایر ساختارهای مجاور متصل می کند. اسهال مزمن با تداوم التهاب و عفونت در غدد مقعد به تشکیل فیستول کمک می کند. علائم علائم شامل درد، تورم و تشکیل آبسه مکرر است. فیستول همچنین ممکن است باعث ترشح مداوم چرک یا مدفوع از دهانه نزدیک مقعد شود. تاثیر درمان فیستول اغلب دشوار است و ممکن است به مداخلات جراحی پیچیده مانند فیستولوتومی یا قرار دادن ستون نیاز داشته باشد. تحریک مداوم ناشی از اسهال چالش هایی را برای بهبود موفقیت آمیز ایجاد می کند. ۶.پرولاپس رکتوم یا افتادگی راست روده پرولاپس رکتوم زمانی اتفاق می افتد که راست روده از داخل مقعد بیرون بزند. اسهال مزمن خطر افتادگی رکتوم را به دلیل کشیدگی مکرر و ضعیف شدن عضلات کف لگن افزایش می دهد. علائم علائم شامل برآمدگی قابل مشاهده از طریق مقعد، بی اختیاری مدفوع و ترشحات مخاطی است. افتادگی رکتوم در ابتدا ممکن است در حین اجابت مزاج رخ دهد اما در صورت عدم درمان می تواند دائمی شود. تاثیر این وضعیت به شدت کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد و ممکن است نیاز به ترمیم با جراحی داشته باشد. اسهال مکرر با تضعیف بیشتر ساختارهای حمایتی رکتوم مشکل را تشدید می کند. ۷. بی اختیاری مقعدی بی اختیاری مقعدی از دست دادن کنترل بر حرکات روده است. اسهال مزمن ماهیچه های اسفنکتر مقعد را ضعیف می کند و عملکرد آنها را مختل می کند که منجر به نشت مدفوع و مشکل در کنترل عادات روده می شود. https://www.daneshchi.ir/عوارض-خطرناک-اسهال-مزمن-را-جدی-بگیرید/

بیماری دیورتیکولیت یک بیماری ناشی از دیورتیکولوز است که زمانی رخ می دهد که پوشش روده بزرگ به مرور زمان به دلیل فشار ناشی از هضم و عواملی مانند یبوست ضعیف می شود و کیسه های کوچکی به نام دیورتیکول را تشکیل می دهد. این کیسه ها در حالی که در بزرگسالان بالای 60 سال رایج اند، اغلب بی خطر هستند. توده های دیورتیکول می توانند ملتهب یا عفونی شوند و منجر به خود بیماری دیورتیکولیت شوند که با درد شکمی، تب و حالت تهوع مشخص می شود. در اکثر بیماران این عارضه با کنترل رژیم غذایی و مصرف آنتی بیوتیک قابل مدیریت است. اما موارد شدید ممکن است شامل پارگی کیسه شده که باعث سپسیس (عفونت مرگبار) یا نیاز به جراحی برای ترمیم روده بزرگ یا اندام های مجاور شود. علائم بیماری دیورتیکولیت اگر خونریزی از روده، خون در مدفوع یا ادرار خونی دارید، حتما به پزشک مراجعه کنید. اکثر افراد مبتلا به دیورتیکولوز هیچ گونه ناراحتی یا علامتی ندارند. علامت مراحل مختلف این بیماری اغلب به شرح زیر هستند: علائم بیماری دیورتیکولار علائم بیماری دیورتیکولار می تواند شامل موارد زیر باشد: گرفتگی خفیف، یا درد زیر شکم (شکم) که می آید و می رود نفخ عادات نامنظم روده، دوره های متناوب یبوست و اسهال گاهی اوقات بیماری دیورتیکول باعث ایجاد خون در مدفوع شما می شود. این از خونریزی دیورتیکول (کیسه ای) است. علائم دیورتیکولیت شایع ترین علامت دیورتیکولیت درد است که معمولاً در قسمت پایین و سمت چپ شکم شما قرار دارد. سایر علائم دیورتیکولیت ممکن است شامل موارد زیر باشد: تب تغییر در عادات روده شما، مانند یبوست یا اسهال حالت تهوع استفراغ این علائم می توانند از موارد خفیف تا حاد متغیر باشند. چه کسانی در معرض ابتلا به دیورتیکولیت هستند؟ در واقع می توان گفت که دیورتیکولوز بعد از 60 سالگی شایع‌ تر می‌ شود. در حالی که محققان هنوز راهی برای شناسایی افرادی که در معرض خطر ابتلا به دیورتیکولیت هستند مشخص نکرده‌ اند، به نظر می‌ رسد عوامل زیر احتمال ابتلای فرد به آن را افزایش می‌ دهند: سیگار کشیدن سبک زندگی کم تحرک برخی داروها، از جمله استروئیدها و مواد افیونی (تریاک) چاقی برخی بیماری‌ های ارثی ژنتیکی مانند سندرم مارفان و بیماری اهلرز دانلوس که هر دو بر بافت همبند بدن تأثیر گذاشته و به نظر می‌ رسد خطر ایجاد کیسه‌ ها را در سنین پایین‌ تر افزایش می‌ دهند. تحقیقات جدید نشان می دهد که موارد دیورتیکولیت ممکن است در افرادی که به تازگی وارد مرحله بزرگسالی شدند در حال افزایش باشد. این روش ممکن است به افزایش شیوع چاقی، عدم ورزش بدنی، و تغییر در الگوهای غذایی ما مربوط باشد. https://hpvdarman.com/articles/دیورتیکولیت/

زگیل تناسلی در کودکان زائده های گوشتی کوچک یا نسبتا بزرگی هستند که به رنگ مایل به خاکستری یا گوشتی در نواحی تناسلی یا شرمگاهی آنها ایجاد می شوند. دلیل اصلی ایجاد این زائده های پراکنده، مبتلا شدن کودک به پاپیلوما ویروس انسانی یا همان اچ پی وی (HPV) است. انتقال این ویروس به کودک می تواند از طریق تماس مستقیم، تجاوز یا حتی تماس سطحی ناحیه تناسلی فرد آلوده به این ویروس با ناحیه تناسلی کودک اتفاق بیفتد. همچنین بیشتر کودکانی که به زگیل تناسلی مبتلا هستند، آن را بدو تولد از مادر خود که آلوده به ویروس hpv بوده دریافت کردند. در ادامه به بررسی کامل دلایل ایجاد زگیل های تناسلی در کودکان، علائم مخفی ویروس، روشهای انتقال، تشخیص و راه های درمان زگیل تناسلی در کودکان می پردازیم. دلایل ایجاد زگیل تناسلی در کودکان به وجود آمدن زگیل های تناسلی در کودکان به چندین عامل مهم بستگی دارد. که ممکن است غیر جنسی یا در برخی از کودکان جنسی باشد. برای اینکه بتوان به درستی این شرایط را مدیریت کرد، نیازمند است که والدین از دلایل اصلی ایجاد این زائده ها در کودک خود، مطلع باشند: انتقال در بدو تولد (پری ناتال) اگر مادر در زمان بدو تولد کودک خود به عفونت اچ پی وی در ناحیه دستگاه تناسلی دچار باشد ، ممکن است کودک در هنگام زایمان HPV را دریافت کند. این مورد رایج ترین روش انتقال غیر جنسی برای نوزادان است. مطلب پیشنهادی: زگیل تناسلی در مردان تماس غیر جنسی داشتن یک تماس فیزیکی ساده با یکی از اشخاص خانواده که به این بیماری دچار است، به دلیل حساسیت شدید پوست کودک میتواند او را مبتلا به بیماری کند. به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی مانند حوله یا لباس می تواند گاهی اوقات ویروس اچ پی وی را پخش کند. ویروس زگیل معمولی: کودک ممکن است ویروس را از قسمت دیگری از بدن خود ، مانند زگیل های معمولی روی دست یا پا ، به ناحیه دستگاه تناسلی منتقل کند. انتقال جنسی و تجاوز: اگرچه در اکثر مواقع این مورد بسیار نادر به شمار می رود، اما سوء استفاده جنسی از کودکان یکی از دلایل احتمالی برای ایجاد زگیل های تناسلی در آنها است. برای تشخیص دقیق این مورد زمانی که هر نوع زائده در قسمتی از بدن کودکتان مشاهده کردید، باید سریعا به متخصص برای معاینه هرگونه ناهنجاری مراجعه کنید. مطلب پیشنهادی: زگیل تناسلی در زنان علائم زگیل تناسلی در کودکان این زائده های به شدت ویروسی این قابلیت را دارند که در بیرون و داخل اندام های تناسلی کودک یا نوزاد تشکیل شوند. همچنین ممکن است بافت یا شکل گوناگونی داشته و به انواع دانه ای یا پراکنده رشد کنند. شناختن به موقع علائم بیماری میتواند مراحلی موثر برای مدیریت و درمان بهتر باشد. علائم ناحیه دستگاه تناسلی بیرونی: برجستگی های کوچک ، گوشتی یا خاکستری روی پوست. خوشه های زگیل شبیه به گل کلم مانند. خارش ، ناراحتی یا تحریک در قسمت آسیب دیده. بسته به نوع زگیل ، داشتن سطحی صاف یا کمی زبر. علائم ناحیه دستگاه تناسلی داخلی: زائده ها در دهانه های واژن ، آلت یا مقعد. خونریزی لحظه ای یا احساس ناراحتی در هنگام ادرار یا حرکات روده. در بعضی موارد ، زگیل تناسلی در کودکان ممکن است بدون علامت باقی مانده و فقط در معاینه پزشکی تشخیص داده شوند. این علائم بسته به اندازه ، تعداد و مکان زگیل می تواند متفاوت باشد. در صورتی که هر کدام از نشانه های ذکر شده را در این قسمت های بدن کودک خود مشاهده کردید، فورا باید به دکتر زگیل تناسلی مراجعه کنید. https://cliniczarei.com/articles/زگیل-تناسلی-کودکان/

ورزشکارانی که از هموروئید رنج می برند ممکن است متوجه علائم زیر شوند: درد و ناراحتی: به ویژه در حین یا بعد از فعالیت بدنی. خارش و سوزش: در اطراف مقعد که ممکن است با تعریق و اصطکاک تشدید شود. تورم یا توده: هموروئید خارجی ممکن است باعث ایجاد توده های حساس به لمس در نزدیکی مقعد شود. خونریزی: خون قرمز روشن روی دستمال توالت یا در کاسه توالت پس از اجابت مزاج. مشکل در نشستن: نشستن طولانی مدت می تواند ناراحت کننده یا دردناک باشد. تاثیر هموروئید بر عملکرد ورزشکاران برای ورزشکاران، توده بواسیر چه بزرگ باشد چه کوچک می تواند چالش های جسمی و روانی ایجاد کند. درد و ناراحتی مداوم ممکن است عملکرد را مختل کند، به خصوص در ورزش هایی که نیاز به قدرت مرکزی یا نشستن طولانی مدت دارند. علاوه بر این، خجالت یا اضطراب مرتبط با بحث در مورد این وضعیت ممکن است روند درمان را به تاخیر بیاندازد، بهبودی را طولانی تر کند و بر سلامت جسمی آنها تأثیر بگذارد. If hemorrhoids are forcing you to consider hanging up your running shoes, consider staying better hydrated, increasing the fiber in your diet, and sitting in a warm bath several times daily. اگر بواسیر شما را مجبور به آویزان کردن کفش های دویدن خود می کند، هیدراته ماندن بهتر، افزایش فیبر در رژیم غذایی خود و نشستن در حمام آب گرم چند بار در روز را در نظر بگیرید. https://www.coloradocolonandrectalspecialists.com/blog/running-with-hemo... اقدامات پیشگیرانه از ابتلا به هموروئید برای ورزشکاران برای به حداقل رساندن خطر ابتلا به هموروئید، ورزشکاران می توانند استراتژی های زیر را اتخاذ کنند: هیدراته بمانید: برای اطمینان از نرمی مدفوع و جلوگیری از یبوست، مقدار زیادی آب بنوشید. مصرف فیبر را افزایش دهید: غذاهای پر فیبر مانند میوه ها، سبزیجات و غلات کامل را در رژیم غذایی بگنجانید تا حرکات روده سالم را تقویت کنید. تکنیک های صحیح بلند کردن را تمرین کنید: با استفاده از فرم مناسب و بارهای مناسب در حین وزنه برداری از زور زدن خودداری کنید. از نشستن استراحت کنید: بین نشستن و ایستادن به طور متناوب، به خصوص در طول جلسات تمرینی که شامل حالت نشستن طولانی مدت است. https://www.tarafdari.com/node/2568204

آب‌ میوه‌ ها و آب سبزیجات خام حاوی عناصر زیادی هستند که ممکن است به پاکسازی روده بزرگ کمک کنند، از جمله فیبر، فیتوشیمیایی‌ ها (مواد شیمیایی مفید گیاهی) و قندهای طبیعی که مانند ملین عمل می‌ کنند، مانند سوربیتول و فروکتوز. طرفداران پاکسازی با آب‌ میوه، انواع زیر را توصیه می‌ کنند: سیب، همراه با پوست آلو گلابی موز کیوی انگور آلو سیاه خرمالو لیمو برخی از روشهای پاکسازی روده که متخصص گوارش آن را به شما پیشنهاد می‌ کند، برای چند روز فقط مایعات مصرف شود تا به پاکسازی روده و دستگاه گوارش کمک شود. بیشتر پزشکان استفاده از آب میوه به عنوان روش اصلی برای پاکسازی دستگاه گوارش را توصیه نمی‌ کنند. آب‌ میوه‌ های خام ممکن است حاوی ترکیباتی باشند که به کلیه‌ ها و کبد فشار وارد می‌ کنند. همچنین، بدون هرگونه فرآیند برای از بین بردن باکتری‌ ها و ویروس‌ های مضر، این آب‌ میوه‌ ها می‌ توانند باعث بیماری شوند. این روش ممکن است خطرات قابل توجهی برای افراد دارای شرایط پزشکی، مانند دیابت، به همراه داشته باشد. بهترین روش مصرف آب‌ میوه‌ ها و سبزیجات، به صورت اسموتی است تا تمام فیبر، آب و مواد مغذی آن‌ ها حفظ شود. فیبر خوراکی فیبر به مدفوع حجم می‌ دهد که این امر زمان باقی ماندن آن در روده بزرگ را کاهش داده و تعداد حرکات روده را افزایش می‌ دهد. بسیاری از مواد غذایی طبیعی و کامل سرشار از فیبر هستند، از جمله: آجیل حبوبات دانه‌ ها توت‌ ها غلات کامل و غلات صبحانه افرادی که دریافت فیبر کافی از طریق رژیم غذایی برایشان دشوار است، می‌ توانند از مکمل‌ های فیبر استفاده کنند. مکمل‌ های فیبر محبوب شامل موارد زیر هستند: پسیلیوم (Metamucil) قرص‌ های پلی‌ کربوفیل (FiberCon) متیل‌ سلولز غذاهای تخمیر شده ترشی ها یکی از غذاهای تخمیر شده می باشند که ممکن است برای سلامت روده مفید باشد. غذاهای تخمیر شده معمولاً حاوی مقادیر بالایی از پروبیوتیک‌ ها هستند، یعنی باکتری‌ های مفیدی که به سلامت روده کمک می‌ کنند. این باکتری‌ ها به حرکت مدفوع در روده بزرگ کمک کرده و خطر گاز، نفخ، یبوست و عفونت را کاهش می‌ دهند. https://hpvdarman.com/articles/پاکسازی-دستگاه-گوارش/

بیشتر پولیپ‌ های روده بزرگ این پتانسیل را دارند که به سرطان تبدیل شوند، به همین دلیل پزشکان آن‌ ها را طی کولونوسکوپی برمی‌ دارند. با این حال، تعداد کمی از آن‌ ها در حقیقت به سرطان تبدیل می‌ شوند و این فرایند معمولاً نیازمند گذر زمان زیادی است. کولونوسکوپی‌ های دوره‌ ای پولیپ‌ ها را قبل از اینکه فرصتی برای سرطانی شدن پیدا کنند، از بین می‌ برد. حدود ۷۵ درصد از سرطان‌ های روده بزرگ از پولیپ‌ های آدنوماتوز شروع شده و تقریباً ۸۰ درصد از کل پولیپ‌ های روده از نوع آدنوما هستند. با این حال، تنها حدود ۵ درصد از آدنوماها به واقع بدخیم می‌ شوند. تخمین زده می‌شود که خطر سرطانی شدن یک پولیپ روده با اندازه متوسط در طی ۱۰ سال حدود ۸ درصد و در طی ۲۰ سال حدود ۲۴ درصد باشد. علائم پولیپ روده خطرناک بیشتر پولیپ‌ های روده بزرگ و حتی بسیاری از سرطان‌ های روده بزرگ و راست‌ روده علائمی ایجاد نمی‌ کنند. به همین دلیل است که غربالگری؛ یعنی انجام آزمایش برای تشخیص بیماری‌ ها، قبل از بروز علائم اهمیت بسیار زیادی دارد. معمولاً زمانی که علائم ظاهر می‌ شوند، پولیپ ممکن است قبلاً به سرطان تبدیل شده باشد. اگرچه این اتفاق نادر است، اما علائم احتمالی شامل موارد زیر می‌ شوند: نشانه‌ های خونریزی روده بزرگ: اگر پولیپ‌ های شما خونریزی کنند، ممکن است متوجه وجود خون در مدفوع یا هنگام پاک کردن خود شوید. خونریزی خفیف ممکن است قابل مشاهده نباشد، اما پس از مدتی ممکن است اثرات آن را احساس کنید. این وضعیت می‌ تواند منجر به کم‌ خونی ناشی از کمبود آهن شده که علائمی مانند ضعف و خستگی ایجاد می‌ کند. تغییرات غیر طبیعی در مدفوع: در موارد نادر، برخی افراد به‌ طور ناگهانی دچار اسهال یا یبوست مزمن شده یا متوجه افزایش مخاط در مدفوع خود می‌ شوند. این علائم دلایل محتمل دیگری نیز دارند، اما اگر دلیل مشخصی برای آن‌ ها وجود نداشته باشد، ارزش بررسی را دارند. دلایل به وجود آمدن پولیپ در روده بیشتر پولیپ‌ های روده بزرگ به صورت پراکنده ایجاد می‌ شوند. به این معنا که بدون علت یا الگوی مشخصی ظاهر شده اند. شکل‌ گیری این نوع پولیپ‌ ها تحت تاثیر عواملی مانند سن، رژیم غذایی، سبک زندگی و شرایط محیطی قرار دارد. با این حال، بین بخشی از افراد، نقش ژنتیک برجسته است. برخی افراد مبتلا به سندروم‌ های ارثی هستند. شرایط ژنتیکی که از طریق خانواده به آن‌ ها منتقل شده و این شرایط احتمال ایجاد پولیپ‌ های روده را افزایش می‌ دهد. سندروم‌ های ارثی با جهش‌ های ژنتیکی خاصی مرتبط هستند که عملکرد طبیعی پوشش داخلی روده را مختل کرده و منجر به شکل‌ گیری تعداد زیادی پولیپ می‌ شوند. شرایطی مانند “پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی” (FAP) یا سندروم لینچ از جمله این سندروم‌ ها هستند. افراد مبتلا به این شرایط ممکن است ده‌ ها، صدها یا حتی هزاران پولیپ در طول زمان داشته باشند که این موضوع خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را به طور قابل توجهی افزایش می‌ دهد. از آنجایی که سندروم‌ های ارثی نه تنها تعداد پولیپ‌ ها را افزایش می‌ دهند بلکه احتمال سرطانی شدن آن‌ ها را نیز بیشتر می‌ کنند، تشخیص زودهنگام و مدیریت پیشگیرانه امر بسیار مهمی است. غربالگری برای این سندروم‌ ها معمولاً شامل آزمایش‌ های ژنتیکی و کولونوسکوپی‌ های منظم از سنین پایین‌ تر است. در برخی موارد، جراحی‌ های پیشگیرانه یا اقدامات دیگر نیز ممکن است برای کاهش خطر طولانی‌ مدت سرطان توصیه شوند. عوامل ژنتیکی موثر در تشکیل پولیپ اختلالات ژنتیکی که باعث پولیپ روده بزرگ می شوند عبارتند از: پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی (FAP). سندرم پوتز-جگرز. پولیپوز مرتبط با MUTYH سندرم گاردنر سندرم تومور هامارتوما PTEN. سندرم تورکو سندرم پولیپوز دندانه دار. سندرم پولیپوز نوجوانان. https://cliniczarei.com/digestion/پولیپ-روده/

بسیاری از بیماران ادعا دارند که به وجود آمدن فیستول اجتناب ناپذیر است. ممکن است این حرف تا حدودی درست باشد. اما در صورتی که مطمئن باشید روشهای زیر را دنبال می کنید، این احتمال را به حداقل می رسانید: رعایت بهداشت مقعد: تمیز و خشک نگه داشتن ناحیه اطراف مقعد برای جلوگیری از عفونت بسیار مهم است. پس از اجابت مزاج از دستمال مرطوب بدون عطر یا آب گرم استفاده کنید تا تحریک را به حداقل برسانید. داشتن رژیم غذایی با فیبر بالا: مصرف غذاهای غنی از فیبر مانند میوه ها، سبزیجات و غلات کامل می تواند به جلوگیری از یبوست و کاهش فشار در حین حرکات روده کمک کند. هیدراته نگه داشتن بدن: نوشیدن آب کافی به هضم درست غذا در دستگاه گوارش کمک می کند و از سفت شدن مدفوع، پیش ساز رایج شقاق و آبسه مقعدی جلوگیری می کند. ورزش منظم: ورزش های سبک تا متوسط، مانند پیاده روی یا یوگای قبل از تولد، منظم بودن روده را بهبود بخشیده و گردش خون را تقویت میکنند. درمان سریع آبسه: اگر متوجه تورم، درد یا قرمزی در اطراف مقعد شدید، فوراً با جراح عمومی یا متخصص کولورکتال مشورت کنید تا از پیشرفت آبسه به فیستول جلوگیری کرده باشید. درمان آبسه و فیستول مقعد در بارداری زمانی که متوجه شدید به فیستول در بارداری دچار هستید، بیش از هر نکته دیگری باید به روش درمان انتخابی خود دقت کنید. زیرا این روش فقط بر سلامت شما اثر نگذاشته، بلکه ممکن است انجام روش نامناسب برای وضعیت نوزاد خطرناک باشد. بسته به شدت بیماری، روش های درمان میتواند از درمان خانگی شروع شده تا به جراحی برسد. 1. روشهای درمان بدون جراحی برای موارد خفیف یا در اوایل بارداری، پزشک اغلب یکی از روش های خانگی را توصیه میکند که کاملا برای سلامت مادر و جنین بی ضرر باشد. حمام سیتز گرم: نشستن در آب گرم چندین بار در روز و قرار دادن این ناحیه داخل آب گرم می تواند درد را کم کرده، تورم را کاهش دهد و باعث بهبودی شود. آنتی بیوتیک ها: در صورت وجود عفونت، قبل از شروع هر درمان اساسی، نیاز به خشک کردن عفونت از طریق استفاده از طیف وسیعی از آنتی بیوتیک ها است. تسکین درد: در صورتی که پزشک با استفاده از مسکن های بدون نسخه مانند استامینوفن موافقت کند، می توانید برای تسکین درد مصرف کنید. 2. روش های درمان تهاجمی (جراحی، ستون و…) در موارد شدیدتر، یکی از روش های جراحی برای درمان ضروری هستند. اما از آنجایی که مادران باردار به دلیل حفظ سلامت جنین خود مجاز به انجام جراحی نیستند، باید تا بعد از زایمان دست نگه دارند. بنابراین موارد زیر تنها جهت اطلاع شما از روشهای عمل جراحی فیستول معرفی شده اند: قرار دادن ستون: ستون نوعی نخ جراحی ترمیم کننده است که در فیستول قرار می گیرد تا آن را باز نگه داشته تا به مرور زمان تخلیه کند. این تخلیه از عفونت های مختلف جلوگیری می کند. برای زنان باردار در ماه های آخر که خطر سقط کمتر است، شاید پزشک نخ ستون را قرار دهد. فیستولوتومی: شامل بریدن کل مجرای فیستول برای ترمیم است. با این حال، این روش اغلب تا پس از زایمان به تعویق می افتد که عوارض آن گریبانگیر مادر و جنین نشود. جراحی فلپ پیشرفته: این راه برای فیستول های پیچیده استفاده می شود، زیرا تکنیک آن شامل ترمیم فیستول با قسمتی از پوست خود بدن است. معمولاً برای درمان پس از زایمان اختصاص دارد. https://cliniczarei.com/articles/فیستول-بارداری/

بیماری کیست مویی یک وضعیت دردناک است و زمانی اتفاق می‌افتد که مو و بقایای پوست در سوراخ یا تونل کوچکی در پوست به دام می‌افتند که معمولاً در بالای باسن قرار دارد. این وضعیت می تواند منجر به عفونت، تشکیل آبسه و ناراحتی مزمن در کمر مردان و زنان یا قسمت دنبالچه شود. خوشبختانه روش های درمانی مختلفی برای درمان این بیماری پوستی در دسترس است، از روشهای خانگی گرفته تا مداخلات جراحی. در ادامه این مطلب چندین روش درمانی برای بیماری سینوس پیلونیدال را بررسی می کنیم. "برای تشخیص دقیق کیست مویی به مقاله از کجا بفهمیم کیست مویی داریم یا جوش مراجعه کنید." 1. درمان های خانگی برای کیست مویی روش های خانگی اغلب اولین نوع درمان برای بیماری سینوس پیلونیدال هستند. به ویژه برای موارد خفیف یا در مراحل اولیه بیماری بسیار استفاده می شوند. این رویکرد بر کاهش علائم و جلوگیری از عوارض بیشتر تمرکز دارد. حفظ بهداشت: تمیز و خشک نگه داشتن ناحیه بسیار مهم است. شستشوی منظم با آب و صابون ملایم می تواند به کاهش خطر عفونت کمک کند. از بین بردن موهای زائد: اصلاح منظم یا استفاده از کرم های موبر در ناحیه آسیب دیده می تواند از گیر افتادن مو در سینوس جلوگیری کند. کمپرس گرم: در صورت وجود آبسه، استفاده از کمپرس گرم می تواند به کاهش درد و افزایش تخلیه کمک کند. مدیریت درد: مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن می توانند به مدیریت ناراحتی کمک کنند. اجتناب از نشستن طولانی مدت: کاهش فشار روی ناحیه آسیب دیده با اجتناب از نشستن طولانی مدت می تواند تحریک را به حداقل برساند. در حالی که روشهای خانگی ممکن است خود کیست را از بین نبرند، اما می توانند به کنترل علائم و جلوگیری از عوارض کمک کنند. 2. برش و تخلیه آبسه های مویی برای بیمارانی که با آبسه یا درد قابل توجهی را تجربه می کنند، ممکن است برش و درناژ (ID) لازم باشد. این روش شامل ایجاد یک برش کوچک برای تخلیه چرک و کاهش فشار است. https://akharinnews.com/content/item/179606-روش-های-درمان-بیماری-کیست-مویی-0-تا-100

بیماران باید این مورد را بدانند که تنها شخصی که میتواند به طور دقیق این دو بیماری پوستی را از یکدیگر تشخیص دهد، متخصص پوست یا جراح عمومی است که بهترین دکتر کیست مویی در نظر گرفته می شود. دکتر علیرضا زارعی یکی از سرشناس ترین متخصصان در زمینه درمان این بیماری هستند. تشخیص کیست های مویی تشخیص سینوس پیلونیدال معمولاً شامل موارد زیر است: سابقه پزشکی: ارائه دهنده مراقبت های پزشکی در مورد علائم، سابقه پزشکی و هر دوره قبلی بیماری پیلونیدال سؤال می کند. معاینه فیزیکی: معاینه کامل ناحیه دنبالچه برای بررسی علائم عفونت، تورم یا زهکشی انجام می شود. تشخیص با روش تصویربرداری: در برخی موارد، مطالعات تصویربرداری مانند سونوگرافی یا MRI ممکن است برای ارزیابی وسعت مجرای سینوسی و شناسایی آبسه‌ های مرتبط استفاده شود. تشخیص کورک های طبیعی تشخیص جوش به طور کلی ساده بوده و شامل موارد زیر است: سابقه پزشکی: پزشک در مورد علائم و هرگونه وقوع قبلی کورک از بیمار پرس و جو می کند. معاینه فیزیکی: طی بررسی بصری از ناحیه آسیب دیده امکان تشخیص اندازه، رنگ و وجود چرک را فراهم می کند. کشت چرک: در صورت لزوم، ممکن است نمونه ای از چرک برای آنالیز آزمایشگاهی گرفته شود تا باکتری های خاص عامل عفونت شناسایی شوند. تفاوت گزینه های درمانی کیست مویی از جوش معمولی روش های درمان کیست مویی می توان گفت که درمان سینوس پیلونیدال به شدت آن هم بستگی دارد: مدیریت محافظه کارانه: برای موارد خفیف بدون عفونت، کمپرس گرم و بهداشت مناسب ممکن است به کاهش علائم کمک کند. آنتی بیوتیک ها: در صورت وجود عفونت همراه، ممکن است آنتی بیوتیک برای درمان آن تجویز شود. مداخله جراحی: در موارد مکرر یا شدید، ممکن است اقدامات جراحی برای برداشتن کامل مجرای سینوسی ضروری باشد. این می تواند شامل برداشتن سینوس و بافت اطراف برای جلوگیری از عود باشد. مراقبت پس از عمل: مراقبت مناسب از زخم پس از جراحی برای بهبود و جلوگیری از عفونت بسیار مهم است. https://www.bultannews.com/fa/news/565676/از-کجا-بفهمیم-کیست-مویی-داریم-یا-جوش-معمولی

هنگامی که فیستول مقعدی دارید، آنتی بیوتیک به تنهایی آن را درمان نمی کند. برای درمان فیستول باید جراحی کنید. درمان جراحی شامل: فیستولوتومی (جراحی فیستول): این روش فیستول را به گونه ای برش می دهد که از داخل به بیرون بهبود می یابد. با وجود جراحی، معمولاً فیستولوتومی یک روش سرپایی به حساب می آید. چسب پلاگین: نسبت به فیستولوتومی، این روش نوعی جدیدتر از درمان فیستول در کودکان است که پزشک دهانه داخلی کانال را می بندد. سپس تونل فیستول را با ماده ای پر کرده که بدن شما به مرور زمان آن را جذب می کند. لیزر فیستول: درمان با لیزر آخرین روش کشف شده و بدون عارضه همچنین بدون جراحی برای درمان فیستول در کودکان است. اشعه لیزر این قابلیت را دارد که سر تا سر کانال را میسوزاند. قرار دادن ستون: این روش یک بخیه یا نوار لاستیکی (seton) را در فیستول قرار می دهد که به آرامی سفت می شود. نخ ستون اجازه می دهد تا فیستول پشت ستون بهبود یابد. خطر بی اختیاری را کاهش می دهد. فیستول مقعدی در افراد مبتلا به بیماری کرون بسیار شایع است. برای مبتلایان به بیماری کرون و فیستول، درمان دارویی اغلب قبل از جراحی انجام می شود. https://hpvdarman.com/articles/فیستول-مقعد-کودکان/

تعداد جلسات عموما می تواند به شرایطی که فرد دارد و نحوه پاسخ دادن بدن او به بیوفیدبک بستگی دارد. هر جلسه معمولاً 30 تا 45 دقیقه طول می کشد. در کنار این جلسات، بیمار ممکن است نیاز باشد تمرینات اضافی را در خانه انجام دهد تا اثرات آن را افزایش دهد. برای مثال، درمانگر بیوفیدبک ممکن است تکنیک‌ های آرام‌ سازی یا تمرین‌های ذهنی را به آن‌ها بدهد تا امتحان کنند. نتیجه گیری حاصل از درمان با این روش کامپیوترها اطلاعات دریافتی از این سنسورها یا دستگاه‌ ها را پردازش کرده و به سرعت آن را به شما گزارش می‌ دهند. بسته به نوع درمان ممکن است بازخورد را به صورت‌ های زیر تجربه کنید: بصری، مانند تغییر گرافیک‌ ها یا الگوها بر روی صفحه نمایش. شنوایی، مانند تغییر در تن صدا یا تغییرات در حجم موسیقی. لمسی، زمانی که ارتعاشات را از طریق یک دستگاه پرتابل احساس می‌ کنید. آیا می توانم بیوفیدبک را خودم انجام بدهم؟ بله. هنگامی که تمرینات را از طریق بیوفیدبک همراه با پزشک متخصص یا فیزیوتراپ پیش برده و ابزارهای نظارتی یاد گرفتید، می توانید روش ها را در خانه تمرین کنید. مزایای انجام بیوفیدبک چیست؟ بیوفیدبک می تواند به شما کمک کند کنترل بیشتری بر سلامت و تندرستی اندام خود داشته باشید. با تمرین در طول جلسات و بین جلسات، می توانید یاد بگیرید که چگونه تغییرات کوچکی برای کاهش استرس، بهبود عملکرد و کاهش درد در قسمت های مختلف بدن خود ایجاد کنید. اما برای تجربه مزایای بالقوه، باید فعالانه در درمان شرکت کنید و انگیزه یادگیری و ایجاد تغییرات را داشته باشید. خطرات و عوارض هیچ خطری برای درمان با روش بیوفیدبک وجود ندارد. این غیر تهاجمی است و هیچ گونه عوارض جانبی یا عوارض احتمالی وجود ندارد. https://cliniczarei.com/articles/بیوفیدبک/

زگیل تناسلی و مولوسکوم کونتاژیوزوم دو بیماری شایع پوستی هستند که می‌توانند در ناحیه تناسلی ایجاد شوند. در حالی که ممکن است برخی از شباهت‌ها مانند ظاهر و روش انتقال از طریق تماس جنسی مشترک باشند، اما از نظر علل، علائم و روش‌های درمانی تفاوت اساسی دارند. آفتاب‌‌نیوز : در ادامه ما به بررسی تخصصی تفاوت زگیل تناسلی با مولوسکوم و تمام موارد مربوط به آن‌ها پرداخته ایم. زگیل تناسلی چیست؟ زگیل تناسلی زائده‌های خوش خیمی هستند که در نتیجه عفونت با سویه‌های خاصی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) در ناحیه تناسلی ظاهر می‌شوند. HPV در واقع مجموعه‌ای از بیش از ۲۰۰ ویروس ایجاد کننده زگیل در نواحی مختلف بدن است و زگیل‌های تناسلی عمدتاً توسط انواع ۶ و ۱۱ HPV ایجاد می‌شوند. این زگیل‌ها به عنوان یک عفونت مقاربتی (STI) دسته بندی می‌شوند، زیرا معمولاً از طریق تماس نزدیک پوست به پوست در طی تماس پوستی منتقل می‌شوند. مولوسکوم تناسلی چیست؟ مولوسکوم تناسلی یک عفونت ویروسی است که توسط ویروس molluscum contagiosum (MCV) که بخشی از خانواده ویروس آبله است ایجاد می‌شود. منجر به ایجاد برجستگی‌های کوچک و برجسته روی پوست می‌شود. در حالی که مولوسکوم کونتاژیوزوم می‌تواند از طریق تماس جنسی منتقل شود، در دسته عفونت‌های مقاربتی قرار نمی‌گیرد. این ویروس می‌تواند از طریق تماس مستقیم پوست به پوست یا با اشتراک گذاری اشیاء آلوده مانند حوله یا لباس گسترش یابد. مقایسه علائم زگیل تناسلی با مولوسکوم علائم زگیل تناسلی: علائم زگیل تناسلی می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، اما معمولاً عبارتند از: شکل ظاهری: زگیل تناسلی معمولاً به صورت توده‌های کوچک، گوشتی یا خاکستری ایجاد می‌شوند. آن‌ها می‌توانند صاف یا برجسته بوده و ممکن است زمانی که به شکل دسته‌ای رشد میکنند، شبیه به شکل گل کلم باشند. اندازه این زگیل‌ها می‌تواند از قطر چند میلی متر تا بیش از یک سانتی متر متغیر باشد. محل ایجاد: این زگیل‌ها معمولاً در فرج، واژن، دهانه رحم، آلت تناسلی، کیسه بیضه یا اطراف مقعد ظاهر می‌شوند. در برخی موارد، در صورت داشتن رابطه جنسی دهانی، ممکن است در دهان یا گلو نیز ایجاد شوند. سایر علائم: در حالی که زگیل تناسلی اغلب بدون درد هستند، برخی از افراد ممکن است خارش، سوزش یا ناراحتی را در ناحیه آسیب دیده تجربه کنند. توجه به این نکته مهم است که همه افراد مبتلا به HPV دچار زگیل قابل مشاهده نمی‌شوند. بسیاری از افراد بدون علامت هستند. https://aftabnews.ir/fa/news/954043/تفاوت-زگیل-تناسلی-با-مولوسکوم-چیست-و-چگونه-درمان-میشوند

شقاق در کودکان؛ علائم و درمان + دلایل شقاق در کودکان نوعی پارگی یا بریدگی کوچکی در اطراف یا داخل مقعد است که می تواند باعث ناراحتی و درد اذیت کننده مزمنی در بچه ها شود. در حالی که این زخم کوچک اما آزار دهنده می تواند افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد، به ویژه در میان نوزادان و کودکان خردسال شایع است. شناخت علائم، درک علل، بررسی گزینه‌ های درمانی مؤثر و اجرای راهکارهای پیشگیرانه، گام‌ های مهمی برای والدین است تا به فرزندانشان برای عبور از این وضعیت دردناک کمک کنند. شقاق مقعدی در کودکان چگونه ایجاد میشود؟ شقاق در حقیقت یک فیشر کوچک و عمقی است که معمولا با دارو خوب نمیشود. این زخم ها می تواند به دلیل عوامل مختلفی ایجاد شود. درد همراه با شقاق مقعدی در کودکان به دلیل اینکه خودشان قدرت تشخیص عارضه را ندارند، میتواند شدید بوده و منجر به اضطراب و ترس در اطراف حرکات روده شود. این ترس می تواند چرخه ای از دفع مدفوع ایجاد کند که منجر به یبوست و تشدید شقاق می شود. علائم شقاق مقعد در کودکان پیگیری زودهنگام علائم شقاق مقعدی می تواند به والدین کمک کند تا به موقع زخم مقعد کودکشان را درمان کنند. https://hpvdarman.com/articles/شقاق-کودکان/

علائم زگیل تناسلی یکی از ویژگی های زگیل تناسلی ظاهر متفاوت آنهاست. آنها ممکن است کوچک یا بزرگ، برجسته یا مسطح بوده و می توانند گوشتی یا خاکستری باشند. در برخی موارد، این زائده ها در کنار هم جمع شده و توده های بزرگتری را تشکیل می دهند که شبیه گل کلم است. نکته مهم این است که بسیاری از افراد مبتلا به زگیل تناسلی هیچ علامتی بجز ظاهر قابل مشاهده توده را تجربه نمی کنند. با این حال، برخی ممکن است از خارش، ناراحتی یا حساسیت در ناحیه آسیب دیده را شاکی باشند. همچنین شایان ذکر است که دوره ظهور HPV می تواند متفاوت باشد. زگیل ها ممکن است هفته ها یا حتی ماه ها پس از مواجهه ظاهر نشوند. علائم جوش تناسلی برخلاف زگیل تناسلی، کورک تناسلی معمولاً با علائم واضح‌ تری ظاهر می‌ شود. جوش معمولاً به صورت یک توده قرمز و متورم شروع شده که ممکن است در هنگام لمس حساس یا دردناک باشد. با پیشرفت عفونت، کورک ممکن است با چرک پر شده و به طور فزاینده ای باعث ناراحتی شود. بیماران اغلب درد ضربان دار را در محل جوش بیان می کنند که می تواند در فعالیت های روزانه اختلال ایجاد کند. در برخی موارد، علائم سیستمیک مانند تب یا ضعف ممکن است در صورت گسترش عفونت رخ دهد. کورک ممکن است در نهایت پاره شده و چرک را تخلیه کند که باعث تسکین فشار و درد میشود. فرق روشهای تشخیص زگیل تناسلی و کورک تشخیص زگیل تناسلی تشخیص زگیل تناسلی در درجه اول بالینی است و شامل معاینه فیزیکی توسط متخصص زنان و بیماریهای تناسلی است. در برخی موارد، بیوپسی ممکن است برای تایید تشخیص یا رد سایر شرایط انجام شود. پزشک متخصص همچنین ممکن است از تکنیک های تشخیصی بصری یا استفاده از اسید استیک برای افزایش دید زگیل ها استفاده کنند. علاوه بر این، اغلب به افراد فعال از نظر جنسی توصیه می شود که تحت غربالگری های منظم برای عوارض مرتبط با HPV قرار گیرند. تشخیص جوش تناسلی تشخیص کورک تناسلی معمولاً به معاینه فیزیکی خلاصه می شود. متخصص پوست ظاهر کورک را بررسی کرده و در مورد علائم مرتبط با آن جویا می شود. در موارد مکرر یا زمانی که نگرانی در مورد یک بیماری زمینه ای (مانند آبسه) وجود دارد، ممکن است از چرک کشت برای شناسایی باکتری های خاص مسئول عفونت گرفته شود. فرق روش های درمان زگیل تناسلی و جوش روشهای درمان زگیل تناسلی در حالی که هیچ درمانی برای خود HPV وجود ندارد، گزینه های درمانی مختلفی برای مدیریت زگیل تناسلی وجود دارد. درمان‌ های موضعی مانند کرم ایمی کیمود یا محلول پودوفیلوکس را می‌توان مستقیماً روی زگیل‌ ها اعمال کرد تا از بین بردن آن‌ ها بهبود یابد. کرایوتراپی (انجماد) روش موثر دیگری است که توسط پزشک برای از بین بردن زگیل استفاده می شود. در موارد شدیدتر یا زمانی که زگیل‌ ها به درمان‌ های دیگر مقاوم هستند، ممکن است گزینه‌ های جراحی مانند لیزر درمانی یا اکسیزیون در نظر گرفته شود. برای افراد مبتلا به زگیل تناسلی ضروری است که به طور منظم با دکتر خود پیگیری کنند زیرا برخی از گونه های ویروس پاپیلومای انسانی می توانند منجر به سرطان دهانه رحم در زنان شوند. روشهای درمان جوش تناسلی درمان کورک تناسلی اغلب با روشهای خانگی مانند کمپرس گرم روی ناحیه آسیب دیده شروع می شود. این روش به کاهش درد و تخلیه چرک کمک می کند. اگر کورک با مراقبت های خانگی بهبود نیابد یا به طور فزاینده ای دردناک یا بزرگ شود، ممکن است مداخله پزشکی لازم باشد. در این مواقع پزشک برای تخلیه محتویات آن و کاهش فشار، نیاز به دندانه زدن (برش دادن) جای جوش داشته باشد. در مواردی که عفونت باکتریایی قابل توجه یا جوش های مکرر وجود دارد، ممکن است آنتی بیوتیک ها برای کمک به رفع عفونت تجویز شوند. تفاوت در روشهای پیشگیری از زگیل تناسلی و کورک پیشگیری از زگیل تناسلی پیشگیری از زگیل تناسلی در درجه اول شامل انجام اقدامات جنسی ایمن است. استفاده از کاندوم می تواند خطر انتقال HPV را کاهش دهد، اما آن را به طور کامل از بین نمی برد زیرا این ویروس می تواند مناطقی را که توسط کاندوم پوشانده نشده است، آلوده کند. واکسن HPV در پیشگیری از عفونت از شایع ترین سویه های پرخطر مرتبط با زگیل تناسلی و سرطان بسیار موثر است. واکسیناسیون برای افراد پیش از نوجوانی توصیه می شود، اما می تواند برای افراد مسن که قبلا واکسینه نشده اند نیز مفید باشد. پیشگیری از جوش تناسلی پیشگیری از کورک تناسلی بر حفظ شیوه های بهداشتی خوب تمرکز دارد. شستن منظم ناحیه تناسلی با آب و صابون به کاهش بار باکتریایی روی سطح پوست کمک می کند. اجتناب از به تن کردن لباس های تنگ که ممکن است باعث اصطکاک و تحریک شود نیز می تواند به جلوگیری از آسیب فولیکول های مو کمک کند. برای افرادی که مستعد جوش هستند، ممکن است مدیریت بیماری های زمینه ای مانند دیابت و حفظ یک سبک زندگی سالم که شامل تغذیه مناسب و هیدراتاسیون باشد، مفید باشد. https://www.mardomsalari.ir/news/227679/درک-تفاوت-بین-زگیل-تناسلی-کورک

تداخل دارویی خاصی برای این دارو گزارش نشده است. همچنین اگر استفاده از هرگونه دارو را طبق نظارت پزشک پیش ببرید، خطری نداشته و عوارضی هم ایجاد نمیشود. در ادامه فهرستی کامل طبق گزارش drugs.com از داروهایی آوردیم که احتمال تداخل دارویی شیاف هیدروکورتیزون را بالا می برند: آلبوترول Ambien (زولپیدم) آتورواستاتین سیکلوبنزاپرین داکسی سایکلین فاموتیدین فلوماکس (تامسولوسین) فلوناز (فلوتیکازون بینی) فلوتیکازون بینی اسید فولیک گاباپنتین ایبوپروفن اکسید منیزیم متفورمین MiraLAX (پلی اتیلن گلیکول 3350) مولتی ویتامین امپرازول اکسی کدون پانتوپرازول کلرید پتاسیم پردنیزون سینتروید (لووتیروکسین) تامسولوسین ترامادول ترازودون تیلنول (استامینوفن) ویتامین B12 (سیانوکوبالامین) ویتامین C (اسید اسکوربیک) ویتامین D3 (کوله کلسیفرول) زیرتک (سیتریزین) همچنین اگر سیگار می‌ کشید، مشروبات الکلی می‌ نوشید یا از مواد غیرقانونی استفاده می‌ کنید، به پزشک خود بگویید. زیرا برخی از این موارد ممکن است با داروی شما تداخل داشته باشند. عوارض شیاف هیدروکورتیزون اگرچه عوارض داروی شیاف هیدروکورتیزون انما نادر هستند، اما بیمارانی که نوعی بیماری زمینه ای داشته یا به عارضه دیگری مبتلا هستند، ممکن است یک یا چند مورد از این علائم را تجربه کنند: واکنش های آلرژیک: بثورات پوستی، خارش، کهیر، تورم صورت، لب ها، زبان یا گلو سندرم کوشینگ: افزایش چربی در ناحیه میانی، قسمت بالایی پشت، گردن یا صورت، علائم کشش صورتی یا بنفش روی پوست، نازک شدن و شکننده شدن پوست که به راحتی کبود می‌شود، رشد غیر منتظره مو قند خون بالا (هیپرگلیسمی): افزایش تشنگی یا مقدار ادرار، ضعف یا خستگی غیر معمول، تاری دید افزایش فشار خون عفونت: تب، لرز، سرفه، گلودرد، زخم‌هایی که بهبود نمی‌ یابند، درد یا مشکل در هنگام دفع ادرار، احساس ناراحتی عمومی یا ناخوشی عملکرد پایین غده آدرنال: تهوع، استفراغ، از دست دادن اشتها، ضعف یا خستگی غیر معمول، سرگیجه تغییرات خلق و خو و رفتار: اضطراب، عصبی بودن، گیجی، توهم، تحریک پذیری، خصومت، افکار خودکشی یا آسیب رساندن به خود، بدتر شدن خلق و خو، احساس افسردگی https://cliniczarei.com/articles/شیاف-هیدروکورتیزون/