nyusha

در بسیاری از کشورها، اقامت غیرمجاز نه‌ تنها موجب سلب دسترسی به خدمات عمومی می‌ شود، بلکه فرد را در معرض پیگرد کیفری، جریمه‌ های سنگین و حتی زندان قرار می‌ دهد. همچنین، مهاجران غیرقانونی اغلب از حقوق کار، حمایت‌ های قانونی و دسترسی به آموزش و بهداشت محروم می‌ مانند. این پیامدها نه‌ تنها بر زندگی فردی مهاجر اثر می‌ گذارند، بلکه فرصت‌ های آینده برای مهاجرت قانونی و دریافت ویزا را نیز از بین می‌ برند. در ادامه به لیست کاملی از عواقب مهاجرت غیرقانونی به یک کشور خارجی اشاره کردیم: 1. اخراج و بازگشت اجباری افرادی که به صورت غیرقانونی وارد کشور مقصد می‌ شوند، در معرض خطر بازداشت و اخراج اجباری قرار دارند. این روند اغلب بدون امکان درخواست پناهندگی یا اعتراض صورت می‌ گیرد. بیشتر بخوانید: بهترین دلیل، کیس، بهانه برای پناهندگی 2. ممنوع‌ الورود شدن بلندمدت بسیاری از کشورها، مهاجران غیرقانونی را برای سال‌ ها از ورود مجدد منع می‌ کنند. این امر می‌ تواند آینده مهاجرتی فرد را به طور کامل مسدود کند. خطرات جسمی و روانی مهاجرت غیرقانونی خطرات جانی در مسیر مهاجرت مهاجرت غیرقانونی معمولاً از مسیرهایی پرخطر مانند عبور از بیابان‌ ها، دریا یا مرزهای کوهستانی انجام می‌ شود. آمارها نشان می‌ دهد که صدها نفر سالانه جان خود را در این مسیرها از دست می‌ دهند. سوء استفاده و قاچاق انسان افراد مهاجر به دلیل نداشتن وضعیت قانونی، بیشتر در معرض سوء استفاده، کار اجباری، قاچاق انسان و حتی برده‌ داری مدرن هستند. آسیب‌ های روانی و اضطراب مزمن ترس دائمی از بازداشت، آینده نامعلوم، دوری از خانواده و شرایط سخت زندگی، تاثیرات روانی عمیقی بر مهاجران غیرقانونی گذاشته که می‌ تواند به افسردگی، اضطراب و اختلالات روانی جدی منجر شود. تاثیر مهاجرت غیرقانونی بر بازار کار و اقتصاد مهاجرت غیرقانونی تأثیر قابل‌ توجهی بر بازار کار و اقتصاد کشور میزبان دارد. ورود نیروی کار غیرمجاز باعث ایجاد رقابت در مشاغل کم‌ درآمد و غیررسمی می‌ شود و در برخی موارد منجر به کاهش دستمزدها و افزایش اشتغال غیررسمی می‌ گردد. این مسئله می‌ تواند فشار مضاعفی بر منابع اقتصادی، نظام رفاهی و خدمات عمومی وارد کند. از سوی دیگر، مهاجران غیرقانونی بدون پرداخت مالیات از برخی خدمات بهره‌ مند می‌ شوند که تعادل مالی دولت را تحت تاثیر قرار می‌ دهد. از دیگر معایب آن میتوان به موارد زیر اشاره کرد: رقابت ناعادلانه در بازار کار حضور نیروی کار ارزان و غیرقانونی موجب کاهش دستمزدها، افزایش بیکاری در میان کارگران بومی و اختلال در تعادل بازار کار می‌ شود. افزایش بار مالی بر دولت هزینه‌ های مربوط به نگهداری مهاجران غیرقانونی، خدمات درمانی اضطراری، نظارت و اخراج، فشار مضاعفی بر منابع مالی دولت وارد می‌ کند. وضعیت تحصیلی و سلامت مهاجران غیرقانونی مهاجران غیرقانونی معمولاً با محدودیت‌ های جدی در دسترسی به خدمات آموزشی و بهداشتی مواجه هستند. نبود مدارک قانونی و ترس از شناسایی، بسیاری از آن‌ ها را از ثبت‌ نام در مدارس، استفاده از خدمات درمانی و مراقبت‌ های پیشگیرانه محروم می‌ کند. این شرایط منجر به پایین‌ ماندن سطح سواد، مشکلات جسمی و روانی، و در نهایت افزایش آسیب‌ پذیری اجتماعی در میان این گروه می‌ شود. سایر معایب وضعیت مهاجران غیر قانونی از نظر تحصیل و سلامت عبارتند از: دسترسی محدود به خدمات آموزشی بیشتر مهاجران غیرقانونی امکان تحصیل در مدارس یا دانشگاه‌های کشور مقصد را ندارند و از برنامه‌ های آموزشی و رشد فردی محروم می‌ مانند. خطرات بهداشتی و نبود بیمه درمانی نبود مدارک قانونی باعث می‌ شود که مهاجران غیرقانونی نتوانند به خدمات درمانی مناسب دسترسی داشته باشند. در بسیاری از موارد، آن‌ ها فقط در شرایط بحرانی امکان مراجعه به مراکز درمانی را دارند. چالش‌ های اجتماعی و فرهنگی مهاجرت غیرقانونی می‌ تواند چالش‌ های اجتماعی و فرهنگی متعددی برای جوامع میزبان ایجاد کند. تفاوت‌ های زبانی، مذهبی و فرهنگی گاه منجر به سوء تفاهم، تنش‌ های اجتماعی و احساس بیگانگی می‌ شود. نبود سیاست‌ های ادغام مؤثر، شکاف میان مهاجران و جامعه میزبان را عمیق‌ تر کرده و بر انسجام اجتماعی تأثیر منفی می‌ گذارد. این چالش‌ ها زمینه‌ ساز افزایش تبعیض، حاشیه‌ نشینی و گسترش کلیشه‌ های منفی درباره مهاجران می‌ شود. انزوا و تبعیض اجتماعی افراد مهاجر غیرقانونی معمولاً از جامعه طرد شده و در معرض تبعیض نژادی، فرهنگی و زبانی قرار دارند. این موضوع منجر به انزوای اجتماعی و افزایش جرم و جنایت می‌ شود. بحران هویت در نسل دوم فرزندان مهاجران غیرقانونی اغلب با مجموعه‌ ای از بحران‌ های عمیق هویتی و اجتماعی مواجه هستند. نبود اسناد شناسایی رسمی مانند شناسنامه یا کارت اقامت قانونی، آن‌ها را از حقوق اولیه‌ ای چون ثبت‌ نام در مدرسه، دسترسی به خدمات بهداشتی، و در آینده، اشتغال قانونی محروم می‌ سازد. این کودکان نه‌ تنها در فضای بلاتکلیف حقوقی رشد می‌ کنند، بلکه به دلیل زندگی در حاشیه جامعه، با احساس طردشدگی، تبعیض و ناتوانی در تعلق یافتن به یک فرهنگ مشخص دست‌ و پنجه نرم می‌ک نند. این وضعیت در بزرگسالی می‌تواند به مشکلاتی چون عدم دریافت مدارک تحصیلی، ناتوانی در گرفتن گواهینامه رانندگی یا باز کردن حساب بانکی منجر شود. راهکارهای جایگزین برای مهاجرت ایمن و قانونی برای کاهش مهاجرت غیرقانونی، توسعه راهکارهای جایگزین و قانونی امری حیاتی است. ایجاد مسیرهای مهاجرت قانونی از طریق ویزای کاری، تحصیلی یا برنامه‌ های بشردوستانه می‌ تواند افراد را به جای ورود غیرمجاز، به سمت گزینه‌ های ایمن و ساختارمند هدایت کند. همچنین، همکاری بین‌ المللی برای بهبود شرایط اقتصادی، آموزشی و امنیتی در کشورهای مبدا نقش کلیدی در کاهش انگیزه‌ های مهاجرت غیرقانونی دارد. https://mohajermag.ir/مهاجرت-غیرقانونی/

کیست مویی یا پیلونیدال یکی از عارضه‌ های پوستی شایع به‌ ویژه در ناحیه دنبالچه است که با التهاب، درد و ترشح همراه است. در سال‌ های اخیر، استفاده از عسل طبیعی به‌ عنوان درمان مکمل یا جایگزین درمان‌ های شیمیایی و جراحی مورد توجه قرار بسیاری از مردان و زنان گرفته است. در این مقاله به‌ صورت تخصصی و با زبان ساده به بررسی روش‌ های درمان کیست مویی با عسل پرداخته و مراحل گام به گام استفاده از آن را نیز شرح می دهیم. کیست مویی چیست و چرا به‌ وجود می‌آید؟ کیست مویی حالتی است که در آن مو به داخل پوست بازمی‌ گردد و باعث تشکیل یک کیست عفونی می‌ شود. این کیست معمولاً در بخش پایین کمر و بالای خط باسن ایجاد شده و اگر درمان نشود، می‌ تواند به آبسه یا عفونت شدید تبدیل گردد. این بیماری تحت‌ تأثیر عوامل متعددی ایجاد می‌ شود که شامل موارد زیر هستند: نشستن طولانی‌ مدت به‌ ویژه در محیط‌ های گرم و مرطوب تعریق زیاد و عدم تهویه مناسب پوست ژنتیک و سابقه خانوادگی کیست مویی رشد بیش از حد مو در ناحیه دنبالچه پوشیدن لباس‌ های تنگ و غیرنخی عسل چگونه به درمان کیست مویی کمک می‌ کند؟ (خواص درمانی عسل طبیعی) عسل یک ماده طبیعی شگفت‌ انگیز با خواص آنتی‌ باکتریال و ضدالتهاب بسیار بالا است که نقش مؤثری در بهبود زخم‌ ها و جلوگیری از عفونت دارد. استفاده موضعی از عسل روی کیست مویی می‌ تواند روند درمان را تسریع کرده و از پیشرفت بیماری جلوگیری کند. این ویژگی‌ ها باعث شده‌ اند عسل یکی از گزینه‌ های مؤثر در طب سنتی برای درمان کیست مویی باشد: خاصیت ضد باکتری قوی برای کنترل عفونت ضدالتهاب بودن برای کاهش تورم و قرمزی بازسازی بافت و تسریع در ترمیم زخم مرطوب نگه‌ داشتن محیط زخم بدون ایجاد تحریک آموزش قدم به قدم درمان کیست مویی با عسل (روشهای کاربردی و خانگی) برای اثربخشی بیشتر، بهتر است از عسل خام و طبیعی استفاده شود. در ادامه، چند روش موثر برای بهره‌ گیری از خواص درمانی عسل در مقابله با کیست مویی آورده شده است. ۱. استفاده مستقیم از عسل خام روی ناحیه کیست مویی در این روش، عسل به‌ صورت مستقیم روی کیست مالیده شده و با پانسمان پوشانده می‌شود. این کار باید روزانه تکرار شود تا التهاب کاهش یابد. ناحیه کیست را با آب ولرم و صابون آنتی‌ باکتریال بشویید پوست را خشک کنید لایه‌ ای از عسل خام (ترجیحاً عسل مانوکا یا عسل کوهستانی) را روی کیست بمالید با گاز استریل پانسمان کنید روزی دو بار، صبح و شب، این روند را تکرار کنید ۲. تهیه ماسک ترکیبی عسل و دارچین برای ضد عفونی کیست مویی ترکیب عسل با دارچین خاصیت ضدعفونی‌ کننده آن را تقویت می‌ کند و به کاهش رشد باکتری‌ های ناحیه کمک می‌ کند. 1 قاشق غذاخوری عسل را با نصف قاشق چای‌ خوری پودر دارچین ترکیب کنید مخلوط را به‌ آرامی روی محل کیست بمالید 30 دقیقه صبر کنید سپس با آب ولرم شست و شو دهید این روش را یک‌ بار در روز انجام دهید https://jarire.com/health/treating-hair-cysts-with-honey/

https://foursquare.com/user/1413041232 https://forums.weare.ir/index.php?/profile/28992-alireza-zarei/&tab=field_core_pfield_17 https://netbarg.com/user/userProfiles/index#tab5 https://substack.com/@cliniczarei https://profile.typepad.com/cliniczarei https://www.imdb.com/user/ur200038752/?ref_=nv_usr_prof_2

پماد مترونیدازول به دلیل ویژگی‌ های ضد باکتری و ضد التهابی خود در درمان انواع بیماری‌ های پوستی کاربرد دارد. برخی از کاربردهای رایج این دارو عبارتند از: 1. درمان آکنه روزاسه آکنه روزاسه یکی از شایع‌ ترین مشکلات پوستی است که با قرمزی، التهاب و جوش‌ های صورت همراه است. پماد مترونیدازول به دلیل خواص ضد التهابی و ضد باکتریایی خود می‌ تواند به کاهش علائم آکنه روزاسه کمک کرده و پوست را تسکین دهد. 2. درمان بیماری‌ های التهابی پوست پماد مترونیدازول برای درمان انواع بیماری‌ های پوستی مانند درماتیت و التهاب‌ های مزمن پوست تجویز می‌ شود. این دارو می‌ تواند با کاهش التهاب و قرمزی، به بهبود وضعیت پوست کمک کند. 3. درمان عفونت‌ های ناشی از باکتری‌ ها پماد مترونیدازول به دلیل خواص آنتی‌ بیوتیکی خود می‌ تواند در درمان عفونت‌ های پوستی ناشی از باکتری‌ های حساس به این دارو موثر باشد. این عفونت‌ ها می‌ توانند شامل زخم‌ های عفونی یا سایر آسیب‌ های پوستی باشند. نحوه استفاده از پماد مترونیدازول برای دستیابی به بهترین نتایج پس از استفاده از پماد مترونیدازول، لازم است که دارو به درستی و طبق دستور پزشک استفاده شود. در اینجا نحوه استفاده از این پماد توضیح داده شده است: شستن دست‌ ها و تمیز کردن پوست: پیش از استفاده از پماد مترونیدازول، دست‌ های خود را به خوبی شسته و پوست آسیب‌ دیده را با آب و صابون تمیز کنید. اعمال پماد: مقداری از پماد را بر روی نواحی آسیب‌ دیده پوست مالیده و به آرامی ماساژ دهید تا دارو به خوبی جذب پوست شود. اجتناب از تماس با چشم‌ ها: در حین استفاده از پماد، از تماس آن با چشم‌ ها، دهان و دیگر نواحی حساس صورت خودداری کنید. میزان مصرف: معمولاً پماد مترونیدازول دو بار در روز (صبح و شب) مصرف می‌ شود، اما بهتر است دستور پزشک خود را در این مورد دنبال کنید. عوارض جانبی پماد مترونیدازول پماد مترونیدازول به طور کلی دارویی ایمن و مؤثر است، اما مانند سایر داروها، ممکن است برخی عوارض جانبی در اثر استفاده از آن بروز کند. برخی از عوارض جانبی شایع این دارو عبارتند از: خشکی پوست: ممکن است پس از استفاده از پماد مترونیدازول، احساس زبری بیشتری کرده و پوست شما خشک شود. احساس سوزش یا خارش: برخی از افراد ممکن است در اثر استفاده از این دارو احساس سوزش یا خارش در پوست خود داشته باشند. قرمزی و التهاب: در برخی موارد، پماد مترونیدازول ممکن است باعث قرمزی و التهاب موقتی پوست شود. حساسیت به نور: استفاده از این پماد ممکن است حساسیت پوست به نور خورشید را افزایش دهد، بنابراین بهتر است از تماس مستقیم با آفتاب خودداری کنید. در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی شدید یا واکنش آلرژیک، باید بلافاصله با پزشک خود مشورت کنید. نکات مهم در هنگام استفاده از پماد مترونیدازول پیش از مصرف دارو حتما باید از دانستن یک سری نکات اطمینان پیدا کنید. که در ادامه آنها را شرح داده ایم: استفاده منظم: برای دستیابی به بهترین نتایج، استفاده منظم از پماد مترونیدازول ضروری است. به طور کلی، این دارو باید به مدت چند هفته استفاده شده تا نتایج کامل آن مشاهده شود. پرهیز از مصرف بیش از حد: مصرف بیش از حد از پماد مترونیدازول ممکن است باعث بروز عوارض جانبی جدی شود. حتماً دوز توصیه‌ شده توسط پزشک را رعایت کنید. تست حساسیت: پیش از استفاده از پماد، بهتر است تست حساسیت را انجام دهید. مقداری از پماد را بر روی بخش کوچکی از پوست امتحان کرده و در صورتی که علائمی مانند خارش، سوزش یا قرمزی شدید مشاهده کردید، استفاده از دارو را متوقف کنید. پرهیز از استفاده بر روی زخم‌ های باز: پماد مترونیدازول نباید بر روی زخم‌ های باز یا پوست آسیب‌ دیده شدید استفاده شود، مگر اینکه پزشک دستور داده باشد. https://hpvdarman.com/articles/پماد-مترونیدازول/

پماد بتامتازون موضعی برای درمان بیماری های پوستی شامل التهاب و خارش، از جمله پسوریازیس پلاکی استفاده می شود. عوارض جانبی رایج ناشی از مصرف بتامتازون موضعی واکنش های پوستی مانند سوزش، خارش، درد و التهاب هستند. برای جذب موثر، بهتر است قسمتی را که از بتامتازون موضعی استفاده می شود، بانداژ یا پانسمان نکنید. مگر اینکه با توصیه پزشک باشد. زیرا انجام این کار می تواند میزان جذب بتامتازون را در خون شما افزایش داده و درصد پیش آمدن عوارض جانبی را افزایش دهد. کاربرد های پماد بتامتازون چیست؟ بتامتازون موضعی معمولاً برای درمان بیماری‌ های پوستی که باعث التهاب و خارش شده اند، از جمله پسوریازیس پلاک (نوعی بیماری پوستی که می‌ تواند باعث ایجاد بثورات خارش‌ دار و دردناک همراه با زائده های برجسته پوستی شود)، استفاده می‌ شود. بتامتازون موضعی همچنین ممکن است برای سایر شرایطی که توسط دکتر تعیین می شود استفاده شود. روش اثرگذاری پماد بتامتازون چگونه است؟ بتامتازون موضعی متعلق به گروهی از داروها به نام کورتیکواستروئیدها می باشد. کورتیکواستروئیدهای موضعی ممکن است با آرام کردن سلول های دفاعی سیستم ایمنی (گلبول های سفید خون) به کاهش التهاب در پوست شما کمک کنند. آنها همچنین ممکن است این سلول ها را از ترشح موادی که باعث التهاب می شوند، مهار کنند. این داروها همچنین ممکن است رگ های خونی را در محل استفاده باریک کرده که می تواند به صورت موثر باعث کاهش تورم در محل شود. برند و نام های دیگر این دارو برای تهیه عموم عبارتند از: بتا وال درمابت دیپرولین سرنیوو والناک انواع شکل های دارویی بتامتازون این دارو را به جز پماد موضعی، میتوانید با درصدهای پایین یا بالاتر و با اشکال مختلف بسته به نیز خود تهیه کنید: کرم موضعی 0.1% لوسیون موضعی 0.1٪ پماد موضعی 0.1٪ 0.12% فوم موضعی 0.05٪ کرم موضعی تقویت شده 0.05% ژل موضعی تقویت شده 0.05٪ لوسیون موضعی تقویت شده 0.05٪ پماد موضعی تقویت شده کرم موضعی 0.05% لوسیون موضعی 0.05٪ پماد موضعی 0.05٪ اسپری موضعی 0.05%. https://cliniczarei.com/articles/پماد-بتامتازون/

ناهنجاری ناحیه مقعد از جمله بیماری‌ هایی هستند که افراد زیادی در طول زندگی به آن دچار می‌ شوند؛ از خارش مقعد گرفته تا هموروئید و شقاق. این اختلالات اغلب با التهاب، سوزش و درد همراه بوده و ممکن است زندگی روزمره فرد را تحت تاثیر قرار دهند. یکی از داروهایی که معمولاً برای تسکین علائم این بیماری‌ها تجویز می‌ شود، پماد هیدروکورتیزون است. اما سوال اصلی اینجاست: آیا پماد هیدروکورتیزون برای درمان بیماری‌ های مقعدی موثر است؟ در این مقاله به صورت جامع بررسی می‌ کنیم که پماد هیدروکورتیزون چگونه عمل می‌ کند، برای درمان کدام بیماری‌ های مقعدی موثر است و چه نکاتی را هنگام مصرف آن باید در نظر گرفت. پماد هیدروکورتیزون چیست و چگونه عمل می‌ کند؟ پماد هیدروکورتیزون از دسته داروهای کورتیکواستروئیدی موضعی است که به‌ طور مستقیم بر روی پوست استفاده می‌ شود. این دارو دارای خاصیت‌ های: ضدالتهابی ضد خارش ضدآلرژی تا حدی ضد درد موضعی است. هیدروکورتیزون با مهار آنزیم‌ هایی که باعث بروز التهاب و پاسخ ایمنی بیش‌ فعال می‌ شوند، التهاب پوست و بافت‌ های اطراف را کاهش داده و به تسکین سریع علائم کمک می‌ کند. چرا هیدروکورتیزون در درمان بیماری‌ های مقعدی کاربرد دارد؟ بیماری‌ های مقعدی معمولاً با تحریک بافتی، التهاب، خارش، سوزش یا خون‌ریزی همراه‌ اند. از آنجا که هیدروکورتیزون به کاهش التهاب و حساسیت کمک می‌ کند، استفاده موضعی از آن در بسیاری از موارد، موجب بهبود علائم و افزایش کیفیت زندگی بیمار می‌ شود. البته تأکید شده است که این دارو بیشتر جنبه تسکینی و حمایتی دارد، نه درمان ریشه‌ ای. Hydrocortisone comes as creams, ointment, spray or suppositories, for use inside and around the anus (bottom) to treat هیدروکورتیزون به صورت کرم، پماد، اسپری یا شیاف برای استفاده در داخل و اطراف مقعد (پایین) برای درمان عرضه می شود. https://www.nhs.uk/medicines/hydrocortisone/ بیماری‌ های مقعدی قابل درمان با پماد هیدروکورتیزون 1. هموروئید (بواسیر) بواسیر چیست و چه علائمی دارد؟ توضیحی از آن را با هم میخوانیم: هموروئید به تورم و التهاب رگ‌ های خونی در ناحیه مقعد گفته می‌ شود که می‌ تواند داخلی یا خارجی باشد. علائم آن شامل: احساس فشار یا درد در مقعد خونریزی حین دفع خارش یا سوزش شدید نقش پماد هیدروکورتیزون در درمان بواسیر در درمان بواسیر خفیف تا متوسط، پماد هیدروکورتیزون با کاهش التهاب، خارش و سوزش نقش موثری ایفا می‌ کند. این پماد معمولاً با داروهای دیگری مثل لیدوکائین ترکیب شده تا اثر تسکینی سریع‌ تری داشته باشد. توجه: در بواسیر پیشرفته یا بیرون‌ زده، نیاز به درمان‌ های تخصصی‌ تری وجود دارد. https://salamcinama.ir/news/4vywgz-پماد-هیدروکورتیزون-برای-درمان-بیماریهای-مقعدی-موثر-است؟

رکتوسل از نظر شدت به سه درجه تقسیم می‌ شود: درجه 1 (خفیف): برآمدگی کوچک که اغلب بدون علامت است. درجه 2 (متوسط): توده قابل لمس در واژن، ممکن است باعث ناراحتی شود. درجه 3 (شدید): توده ممکن است از دهانه واژن بیرون بزند و نیاز به جراحی داشته باشد. روش‌ های تشخیص رکتوسل تشخیص دقیق رکتوسل نیازمند بررسی‌ های بالینی و پاراکلینیکی توسط پزشک متخصص زنان یا کولورکتال است. هدف از این ارزیابی‌ ها، تعیین شدت افتادگی دیواره خلفی واژن و بررسی تأثیر آن بر عملکرد روده و مثانه است. بسته به شدت علائم، مرحله بیماری و شرایط فردی بیمار، پزشک ممکن است از ترکیبی از روش‌ های تشخیصی برای اطمینان از دقت بالای تشخیص استفاده کند. در ادامه، رایج‌ ترین روش‌ های تشخیص رکتوسل را مطالعه میکنید: معاینه لگنی: در این معاینه، پزشک با مشاهده و لمس دیواره خلفی واژن در حالتی که بیمار زور می‌ زند (مانور والسالوا)، وجود توده یا برجستگی غیرطبیعی را بررسی می‌ کند. این روش ابتدایی‌ ترین و مهم‌ ترین گام در تشخیص بالینی رکتوسل است. تصویربرداری پیشرفته: از جمله MRI لگن یا دفکوگرافی (Defecography) که تصویربرداری در زمان دفع است. این روش‌ ها به‌ صورت دقیق افتادگی بافت رکتوم و میزان برآمدگی به داخل واژن را نشان می‌ دهند و برای برنامه‌ ریزی درمانی بسیار مفید هستند. سونوگرافی ترانس واژینال: با استفاده از پروب واژینال، ساختارهای داخلی لگن، موقعیت رکتوم و وضعیت بافت‌ های همبند بین رکتوم و واژن بررسی می‌ شود. این روش به پزشک کمک می‌ کند تا وجود هرگونه ضعف یا پارگی عضلات کف لگن را تشخیص دهد. تست عملکرد رکتوم و اسفنکتر مقعد: مانند مانومتری مقعدی یا الکترومیوگرافی عضلات کف لگن که برای بررسی قدرت عضلات و ارزیابی عملکرد دفع بسیار کاربرد دارند، به‌ ویژه در مواردی که بیمار از یبوست مزمن یا بی‌ اختیاری شکایت دارد. لازم به ذکر است که تشخیص دقیق و جامع رکتوسل، کلید انتخاب درمان مناسب و جلوگیری از پیشرفت بیماری است. درمان رکتوسل | از فیزیوتراپی تا جراحی درمان رکتوسل به شدت آن و میزان ناراحتی بیمار بستگی دارد. به همین دلیل در 2 دسته تقسیم بندی میشوند: درمان‌ های غیرجراحی: فیزیوتراپی کف لگن: تمرینات تخصصی مانند تمرینات کگل می‌ توانند قدرت عضلات لگنی را افزایش دهند و از پیشرفت بیماری جلوگیری کنند. پساری واژینال: وسیله‌ ای سیلیکونی که داخل واژن قرار گرفته و از برآمدگی رکتوم جلوگیری می‌ کند. درمان دارویی: ملین‌ ها برای جلوگیری از یبوست و داروهای هورمونی برای تقویت بافت واژن (در زنان یائسه) در این مواقع به کار می روند. تغییر سبک زندگی: کاهش وزن، افزایش مصرف فیبر و آب، پرهیز از زور زدن هنگام اجابت مزاج. درمان جراحی: اگر رکتوسل شدید بوده یا با درمان‌ های غیر جراحی بهبود نیابد، جراحی توصیه می‌ شود. روش‌ های رایج در مواقعی که عمل جراحی لازم است، عبارتند از: ترمیم واژینال خلفی (Posterior Colporrhaphy): رایج‌ ترین روش برای اصلاح دیواره پشتی واژن. ترمیم با مش جراحی: در برخی موارد خاص برای حمایت بیشتر. مراقبت‌ های بعد از جراحی رکتوسل پس از عمل، رعایت برخی نکات کلیدی برای تسریع روند بهبودی و پیشگیری از عود ضروری است: خودداری از بلند کردن اجسام سنگین برای حداقل ۶ هفته پرهیز از رابطه جنسی تا ترمیم کامل بافت‌ ها (حدود ۴ تا ۸ هفته) مصرف رژیم غذایی پر فیبر برای جلوگیری از یبوست نوشیدن آب کافی روزانه مراجعه منظم به پزشک برای بررسی روند ترمیم انجام تمرینات ملایم کف لگن با نظر پزشک آیا رکتوسل خطرناک است؟ در اغلب موارد رکتوسل یک بیماری خوش‌ خیم است، اما در صورت عدم درمان می‌ تواند منجر به مشکلات مزمن گوارشی، اختلال در رابطه جنسی، یا افت کیفیت زندگی شود. در مراحل پیشرفته حتی ممکن است باعث بی‌ اختیاری یا عفونت‌ های مکرر واژینال، دستگاه ادراری و حتی عفونت مقعدی شود. آیا امکان بارداری با رکتوسل وجود دارد؟ در موارد خفیف تا متوسط، بارداری بلامانع است ولی باید تحت نظر دقیق متخصص زنان باشد. در موارد شدید، جراحی ممکن است پیش از اقدام به بارداری پیشنهاد شود. درجه‌ بندی و انواع رکتوسل https://hpvdarman.com/articles/رکتوسل/

این بیماری بیشتر در زنان بالای 60 سال تشخیص داده می شود. می توان گفت رکتوسل حتی بیش از آنچه ما خبر داریم شایع است. زیرا رکتوسل‌ های کوچک اغلب علائمی ایجاد نمی‌ کنند. به این معنی که بسیاری از افراد احتمالاً هرگز برای این شکایت به پزشک مراجعه نمی‌ کنند یا به طور دقیق معاینه تشخیص داده نمی‌ شوند. علائم رکتوسل چیست؟ رکتوسل همیشه علائمی ایجاد نمی کند. وقتی این کار را انجام می دهند، معمولاً بیشتر ناخوشایند یا ناراحت کننده هستند تا دردناک. علائم رکتوسل عبارتند از: احساس فشار یا پری در راست روده یا واژن. برآمدگی نرمی از بافت که ممکن است در واژن شما نفوذ کرده یا نکند. احساس اینکه راست روده شما پس از مدفوع کاملاً تخلیه نشده است. داشتن میل به دفع مدفوع در روز. احساس ناراحتی در حین مقاربت (دیسپارونی). احساس شلی یا از دست دادن تون عضلانی در واژن. مجبور به فشار دادن انگشتان خود بر روی برآمدگی واژن برای بیرون راندن مدفوع در حین اجابت مزاج (آتل زدن) هستید. اگر رکتوسل همراه با شکل دیگری از افتادگی مثانه دارید، ممکن است بی اختیاری ادرار را نیز تجربه کنید. همچنین ممکن است تمایل به ادرار کردن مکرر در شما افزایش پیدا کند. علت ایجاد رکتوسل روده در زنان چیست رکتوسل زمانی رخ می دهد که کف لگن شما ضعیف شده است. عوامل متعددی می توانند در این امر نقش داشته باشند: بارداری و زایمان: زایمان واژینال، به ویژه زایمان های چند قلو، می تواند به کف لگن شما آسیب برساند یا آن را ضعیف کند. زایمان طولانی مدت و نوزادان بزرگ می تواند عضلات کف لگن شما را کشیده و منجر به ضعیف شدن حمایت از واژن شود. افزایش سن: کف لگن شما می تواند به مرور زمان ضعیف شود. یائسگی باعث تغییرات زیادی در بدن شما شده که می تواند منجر به کاهش تون عضلانی در ناحیه لگن شما شود. سرفه مزمن یا برونشیت: سرفه های طولانی مدت همراه با آسم، سیگار کشیدن و بیماری های تنفسی نیز می تواند به مرور زمان کف لگن را تحت فشار قرار داده و فرد را مستعد ابتلا به رکتوسل کند. یبوست مزمن: پایین آوردن یا زور زدن بیش از حد برای مدفوع می تواند عضلات لگن شما را در طول زمان ضعیف کند. بارها و بارها بلند کردن اجسام سنگین: داشتن شغلی که شامل بلند کردن مکرر اثاثیه سنگین است می تواند فشار زیادی بر عضلات کف لگن وارد کرده و باعث کشیدگی و ضعیف شدن آنها شود. داشتن بدنی سنگین تر: چاقی می تواند خطر ابتلا به رکتوسل را افزایش دهد. جراحی قبلی: جراحی های مربوط به اندام های لگن (مانند هیسترکتومی) ممکن است به بافت کف لگن آسیب برساند. رکتوسل چگونه تشخیص داده می شود؟ متخصصان زنان اغلب می توانند رکتوسل را با بررسی سوابق پزشکی کامل و معاینه فیزیکی تشخیص دهند. روش های تشخیص بیماری رکتوسل میتوانند شامل موارد زیر باشند: معاینه لگن: علاوه بر معاینه مجرای واژن از نظر علائم افتادگی، ممکن است پزشک قدرت کف لگن شما را در طول معاینه آزمایش کند. آنها ممکن است از شما بخواهند که عضلات کف لگن خود را منقبض و شل کنید، انگار که جریان ادرار را متوقف می کنید. آنها همچنین ممکن است بخواهند که به روده خود فشار وارد کنید که گویی مدفوع می کنید. انجام این کار پرولاپس شما را بیشتر نمایان می کند. تصویربرداری: تصویربرداری اغلب برای تشخیص رکتوسل استفاده نمی شود. در موارد نادر، پزشک متخصص ممکن است سونوگرافی ترانس واژینال را برای بررسی اینکه آیا روده کوچک پرولاپس کرده است (انتروسل) درخواست کند. آنها در اغلب مواقع معاینه با اشعه ایکس ویژه به نام دفکوگرافی را تجویز می کنند. دفکوگرافی تغییرات رکتوم شما را هنگام مدفوع نشان می دهد. می تواند نشان دهد که رکتوسل چقدر شدید است. رکتوسل چگونه درمان می شود؟ رکتوسل خفیف را ممکن است با تمرینات کف لگن برای تقویت عضلات لگن مدیریت کنید. متخصص شما همچنین ممکن است پساری را توصیه کند. پساری واژینال یک وسیله قابل جابجایی است که برای حمایت از اندام های افتادگی در واژن شما قرار می گیرد. با پرولاپس متوسط تا شدیدتر، پزشک ممکن است جراحی را برای ترمیم رکتوسل توصیه کند. برای تعیین روش صحیح می توانید موارد زیر را با پزشک خود در میان بگذارید: سن و سلامت عمومی درجه افتادگی تمایل شما برای بارداری های آینده تمایل به ادامه رابطه جنسی (یک جراحی برای POP به نام کولپوکلیزیس دهانه واژن را می‌ بندد). جراحی به نام کولپورافی خلفی معمولا برای ترمیم رکتوسل استفاده می شود. در طول این روش، متخصص شما بافت آسیب‌ دیده‌ ای را که دیگر از اندام‌ های لگنی شما حمایت نمی‌ کند را برداشته و بافت سالم را برای حمایت بیشتر به هم بخیه می‌ زند. اغلب، متخصص زنان یا جراح عمومی عمل های رکتوسل را از طریق واژن انجام می‌ دهد، روشی که هیچ جای زخمی برجای نمی‌ گذارد. source: https://cliniczarei.com/digestion/رکتوسل/

تست پاپ اسمیر یکی از مهم‌ ترین روش‌ های غربالگری برای تشخیص سرطان دهانه رحم است. این آزمایش ساده و سریع می‌ تواند تغییرات غیرطبیعی در سلول‌ های دهانه رحم را شناسایی کند و در صورت نیاز، درمان‌ های پیشگیرانه برای سرطانی شدن را فراهم کند. در این مقاله به بررسی کامل تست پاپ اسمیر، نحوه انجام، فواید، عوارض احتمالی و تفسیر نتایج آن می‌ پردازیم. تست پاپ اسمیر چیست؟ تست پاپ اسمیر (Pap Smear) یک آزمایش تشخیصی دقیق است که به منظور بررسی تغییرات سلولی در دهانه رحم انجام می‌ شود. این تست به پزشکان کمک کرده تا تغییرات پیش‌ سرطانی یا سلول‌ های غیرطبیعی را که ممکن است به سرطان دهانه رحم منجر شوند، شناسایی کند. اهمیت تست پاپ اسمیر تست پاپ اسمیر از روش‌ های مؤثر برای کاهش میزان مرگ‌ و میر ناشی از سرطان دهانه رحم است. تشخیص زودهنگام تغییرات غیرطبیعی، امکان مداخله و درمان به موقع را فراهم می‌ کند و از پیشرفت بیماری جلوگیری شود. انجام این تست به‌ خصوص برای زنان بین ۲۱ تا ۶۵ سال توصیه می‌ شود. چه کسانی باید تست پاپ اسمیر انجام دهند؟ توصیه میشود که افراد با شرایط زیر حتما تحت این آزمایش قرار گیرند: زنان ۲۱ سال به بالا زنانی که از نظر جنسی فعال هستند افرادی که دارای سابقه خانوادگی سرطان دهانه رحم هستند کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند زنانی که به ویروس پاپیلومای انسانی (اچ پی وی) مبتلا هستند نحوه انجام تست پاپ اسمیر به طور معمول میتوان گفت که کلیه مراحل انجام آزمایش شامل موارد زیر هستند: ۱. آماده‌ سازی قبل از تست قبل از انجام تست پاپ اسمیر، رعایت موارد زیر توصیه می‌ شود عدم برقراری رابطه جنسی حداقل ۲۴ تا ۴۸ ساعت قبل از آزمایش عدم استفاده از محصولات واژینال مانند کرم‌ ها، دوش‌ های واژینال یا داروهای از بین برنده اسپرم آقایان برنامه‌ ریزی برای آزمایش در زمانی که فرد در دوره قاعدگی نیست https://hermocha.com/پاپ-اسمیر/

ممکن است علائم دیگری را مشاهده کنید که همراه با تنسموس هستند، مانند: گرفتگی زور زدن برای هل دادن مدفوع درد مقعد و رکتوم علائم تنسموس ممکن است به طور مداوم وجود داشته باشند یا ممکن است بیایند و از بین بروند. سایر مشکلاتی که ممکن است با تنسموس رخ دهد، مانند درد معده و خونریزی مقعدی، معمولاً به بیماری زمینه ای مربوط می شود که باعث می شود احساس کنید باید به دستشویی بروید. روش های تشخیص تنسموس در صورتی که به پزشک عمومی مراجعه کنید، در صورت تشخیص حدودی، شما را به متخصص ارجاع داده که می تواند علت تنسموس شما را تشخیص دهد. اولین قدم مرور سابقه پزشکی، وراثت و علائم فعلی است. بهتر است که از قبل آماده پاسخگویی به سوالات مربوط به عادات روده، رژیم غذایی و سبک زندگی خود باشید. در مرحله بعد، متخصص آزمایش های بیشتری را برای یافتن دلیل اصلی علائم شما انجام می دهد. معاینه فیزیکی معاینه فیزیکی برای تشخیص تنسموس واجب است. زیرا به پزشک کمک کرده تا ببیند آیا التهاب یا ناهنجاری در اطراف راست روده، حساسیت یا درد در شکم، یا علائم عفونت مقاربتی (STI) وجود دارد یا خیر. این معاینه در اکثر بیماران ممکن است شامل معاینه رکتوم دیجیتال (DRE) باشد. به این صورت که قرار دادن دکتر متخصص با انگشت دستکش پوشیده بررسی کرده که هموروئید، خون، ترشحات مخاطی، عفونت یا رشد غیر طبیعی وجود دارد یا خیر. https://cliniczarei.com/digestion/تنسموس/ تست های آزمایشگاهی پس از معاینه فیزیکی، پزشک معمولاً یک یا دو مورد آزمایش خون و مدفوع را برای کمک به کاهش علل تجویز می‌ کند. این تست ها می توانند شامل موارد زیر باشند: شمارش کامل گلبول های خون (CBC): علائم عفونت (که با افزایش گلبول های سفید مشخص می شود) یا کم خونی (به دلیل کاهش گلبول های قرمز) از جمله موارد دیگر را نشان می دهد. سرعت رسوب گلبول های قرمز (ESR) و پروتئین واکنشی C (CRP): آزمایش خون برای بررسی التهاب که ممکن است با عفونت ها، بیماری های التهابی و علل دیگر مرتبط باشد. خون مخفی در مدفوع: خون را در نمونه مدفوع تشخیص می دهد کشت مدفوع: وجود باکتری های بیماری زا در نمونه مدفوع را بررسی می کند غربالگری بیماری آمیزشی: مجموعه ای از آزمایشات مورد استفاده برای تشخیص سوزاک، کلامیدیا، سیفلیس و سایر عفونت های مقاربتی آنتی ژن کارسینوامبریونیک (CEA): یکی از چندین آزمایش خون برای جستجوی نشانگرهای تومور حاکی از سرطان کولورکتال. معاینه با روش های تصویربرداری قبل از اقدام برای انجام روش های تهاجمی تر، پزشک ممکن است آزمایش های تصویربرداری را برای کمک به تجسم دستگاه گوارش شما تجویز کند. انواع روش های تصویربرداری ممکن است شامل موارد زیر باشد: اشعه ایکس باریم: نوعی از اشعه ایکس که در آن از تنقیه باریم برای برجسته کردن زائده ها، انسداد، ضایعات یا وجود سوراخ در روده استفاده می شود. توموگرافی کامپیوتری (CT) کولونوگرافی: نوعی تکنیک تصویربرداری شامل چندین اشعه ایکس است که روده ها را با جزئیات، از جمله وجود پولیپ یا تومورها را مشاهده می کند. تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI): نوعی اسکن با استفاده از امواج مغناطیسی و رادیویی قدرتمند برای ایجاد تصاویر بسیار دقیق از بافت‌ های نرم داخل دستگاه گوارش.

موضوع حائز اهمیتی که در سال 2021 رخ داده است، اینکه تحصیل به صورت رایگان در آمده است. با توجه به این موضوع و مساحت کم کشور اتریش طبعا تعداد محدود دانشگاه ها و شهرهای دانشگاهی.، افزایش روز به روز متقاضی ویزای تحصیلی و مهاجرت،برای صدور ویزا تحصیلی اتریش محدودیت هایی وجود دارد. برای موفق شدن در پذیرش مقطع کارشناسی در اتریش، شرط اول اینکه شخص در کشور خود از دانشگاه های سراسری پذیرش داشته باشد. و حداقل چند واحد در این مقطع گذرانده و پاس کرده باشد. در این خصوص باید ریز نمرات واحدهای پاس شده را ارائه دهد. برای مقطع کارشناسی ارشد نیز، فرد باید اصل گواهی دانشنامه لیسانس همراه با ریز نمرات و نامه عدم منع تحصیل، دریافت داشته باشد. تحصیل در مدارس اتریش شهروندان اتریش از بهترین مدارس و نظام آموزشی با بودجه دولتی برخوردارند. بسیار جالب است که در این کشور فقط 8% مدرسه خصوصی وجود دارد.در تمام مدارس،تدریس به زبان آلمانی است.و دوره های تحصیل شامل 2 ترم تابستان و زمستان میشود.دوره های تحصیلی از 5 سالگی آغاز میشود(Vorschule). پس از گذراندن دوران آمادگی، به مدت 4 سال باید به دبستان پرداخت. البته دوره های دبیرستان یا همان متوسطه نیز در اتریش 4 ساله است. پس از اتمام این دوران، دانش آموزان میتوانند راه خویش را بدین ترتیب ادامه دهند: 4 سال ادامه دبیرستان(پس از دوره متوسطه) دوره های کالج حرفه ای(5 ساله) دوره های مدارس تخصصی(2 ساله) در نهایت تمام دانش آموزان باید با شرکت در امتحانات نهایی Reifeprüfung برای قبولی و دریافت مدرک دیپلم اقدام نمایند.این مدرک دیپلم نیز مانند و معادل مدرک دیپلم در ایران است. تحصیل در مدارس اتریش تحصیل در مقطع کارشناسی در اتریش از جمله شرایط مهم برای تحصیل دانشجویان ایرانی در اتریش.ارائه گواهی اشتغال به تحصیل در مقطع لیسانس و قبولی در کنکور سراسری است.چرا که این موارد شانس ورود به دانشگاه های اتریش را افزایش میدهد. در اتریش برای برخی از رشته ها مثل هنر، دانشگاه ها آزمون ورودی برگذار میکنند.این آزمون ها به دلیل موارد امتحانی و زبان آلمانی با دشواریهایی روبرو خواهد بود. برای مقطع کارشناسی ارائه مدرک زبان آلمانی برای ورود به دانشگاه الزامی میباشد. دوره لیسانس در اتریش 4 ساله است.و اکثرا رشته ها در این مقطع به زبان آلمانی تدریس میشود.در راستای این موضوع برای ایرانیان 2 راه پیش رو است. در ایران زبان آلمانی را تا سطح B2 بیاموزید و جهت اخذ پذیرش اقدامات لازم را انجام دهید. میتوان بدون داشتن هیچ مدرک زبانی به اتریش بروید و با دریافت پذیرش مشروط در دانشگاه، از کالجهای زبان آلمانی استفاده کنید. هزینه این دوره ها هر 3 ماه با حدود 1000 یورو انجام میگیرد. تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد اتریش تحصیل در مقطع فوق لیسانس یا کارشناسی ارشد در اتریش برای اشخاصی بهتر است که قصد تحصیل در دانشگاه های قوی و اقامت در فضای اروپایی را دارند.اما در عین حال استطاعت پرداخت هزینه های هنگفت تحصیل در کشورهایی نظیر انگلستان، آمریکا و استرالیا را ندارند. در این مقطع از تحصیل در اتریش، شرایط کمی متغیر و متفاوت است. مثلا اینکه تحصیل کارشناسی ارشد در رشته های پزشکی و علوم زیستی و انسانی و یا مدیریتی به زبان آلمانی بوده. حال آنکه در مقطع کارشناسی ارشد به طور کلی زبان تدریس زبان انگلیسی است. اکثرا برای دانشجویان ایرانی که مقطع لیسانس خود را در دانشگاه های سراسری اخذ کرده اند.تحصیل در مقطع ارشد اتریش،امکان پذیر خواهد بود. اما شرایط پذیرش هر دانشگاه با دیگر دانشگاه متفاوت خواهد بود و بستگی به شرایط دانشگاه پذیرنده هم دارد. سطح علمی تحصیل در اتریش در حدود 1 سال از تحصیل در ایران جلوتر است. در این حالت شاید با تطبیق دادن یک سری از واحدها، داوطلب را در یک سال پایین تر قرار داده و سپس با پاس کردن واحدهای مورد نظر به طور پیوسته به کارشناسی ارشد ورود پیدا کند. هزینه دوره های کارشناسی ارشد در اتریش، سالانه 1500-1400 یورو است که ابتدای هر سال تحصیلی اخذ میشود.دانشجویان این مقطع در هفته 20 ساعت اجازه کار کردن دارند.و در این مقطع اکثر رشته ها قابل ارائه میباشد. به جز رشته های پیراپزشکی و پزشکی و روانشناسی و داروسازی و برخی دیگر از رشته ها.که نیاز به آزمون ورودی و مصاحبه ، جهت پذیرش دارند.یعنی شما بعد از اخذ ویزا تحصیلی اتریش و ورود به اتریش،باید در مصاحبه و آزمون ورودی دانشگاه مورد نظر شرکت کرده و در صورت پذیرش، به تحصیل بپردازند. https://mohajermag.ir/مهاجرت-تحصیلی-اتریش/

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یکی از شایع‌ترین عفونت های مقاربتی (STD) در سراسر جهان است. این بیماری هم مردان و هم زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اغلب بدون ایجاد علائم قابل توجه. در حالی که برخی از گونه‌های HPV می‌توانند منجر به عوارض جدی برای سلامتی شوند، از جمله سرطان دهانه رحم و زگیل تناسلی، بسیاری از عفونت‌ها بدون مداخله پزشکی خود به خود برطرف می‌شوند. درک HPV، انتقال، علائم و پیشگیری از آن برای آگاهی از سلامت عمومی بدن بسیار مهم است. انواع و سویه های HPV ویروس اچ پی وی از بیش از ۲۰۰ ویروس مرتبط تشکیل شده است که به ۲ دسته کلی دسته‌بندی می‌شوند: HPV کم خطر: این گونه‌ها با بیماری‌های خوش خیم مانند: زگیل در دست‌ها، پاها و اندام تناسلی مرتبط هستند. HPV پرخطر: این گونه‌‌ها می‌‌توانند منجر به انواع مختلف سرطان از جمله: سرطان دهانه رحم، مقعد، آلت تناسلی و اوروفارنکس شوند. در میان سویه‌های پرخطر، HPV 16 و HPV 18 مسئول تقریباً ۷۰ درصد موارد سرطان دهانه رحم در سراسر جهان هستند. از سوی دیگر، HPV 6 و HPV 11 علل اولیه زگیل تناسلی هستند. روش‌های انتقال ویروس اچ پی وی این ویروس عمدتاً از طریق تماس پوست به پوست منتقل می‌شود و فعالیت جنسی رایج‌ترین راه است. روش‌های انتقال خاص عبارتند از: رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی با شریک آلوده. تماس مستقیم با پوست آلوده تناسلی، حتی بدون دخول. انتقال از مادر به کودک در طول زایمان، منجر به یک بیماری نادر به نام پاپیلوماتوز تنفسی مکرر (RRP) می‌شود. از آنجایی که ویروس پاپیلومای انسانی اغلب علائم قابل مشاهده‌ای ندارد، بسیاری از افراد ناآگاهانه آن را به شریک زندگی خود منتقل کرده و باعث افزایش شیوع آن در بین جمعیت‌ها می‌شوند. علائم و پیامدهای سلامتی بسیاری از افراد مبتلا به HPV هیچ علامتی را تجربه نمی‌کنند و این امر تشخیص ویروس را بدون آزمایش پزشکی دشوار می‌کند. با این حال، بسته به سویه، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد: زگیل تناسلی: زگیل‌های کوچک، گوشتی یا گل کلمی شکل روی اندام تناسلی، مقعد یا نواحی اطراف آن. زگیل‌های رایج: برآمدگی‌های برجسته روی دست ها، انگشتان یا پاها. زگیل کف پا: زگیل‌های سخت و دانه دانه در کف پا. زگیل‌های مسطح: ضایعات کمی برجسته و صاف که معمولاً روی صورت، گردن یا پاها ظاهر می‌شوند. ضایعات پیش سرطانی: تغییرات غیر طبیعی سلولی که از طریق غربالگری‌های معمول، به ویژه در دهانه رحم تشخیص داده می‌شوند. در صورت عدم درمان، HPV پرخطر می‌تواند طی چندین سال به سرطان تبدیل شود. عفونت‌های مداوم با HPV 16 و HPV 18 احتمال ابتلا به سرطان دهانه رحم را افزایش می‌دهند که هم‌چنان یک نگرانی عمده برای سلامت جهانی است. HPV و سرطان HPV عامل اصلی انواع مختلفی از سرطان است، از جمله: سرطان دهانه رحم: تقریباً همه موارد سرطان دهانه رحم با عفونت HPV مرتبط هستند. سرطان مقعد: در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مانند افراد مبتلا به HIV، شایع‌تر است. سرطان اوروفارنکس: سرطان‌های گلو مرتبط با اچ پی وی به ویژه در میان مردان افزایش یافته است. سرطان آلت تناسلی: اگرچه نادر است، برخی از سویه‌های HPV می‌توانند منجر به رشد بدخیم در آلت تناسلی شوند. سرطان واژن و فرج: نگرانی‌های کمتر شایع اما هم‌چنان قابل توجه سلامتی در بین زنان است. https://tamrino.ir/روش-های-انتقال-ویروس-اچ-پی-وی/

بارداری یک سفر پر تحول است که مادر را در حالی که او در حال پرورش و محافظت از فرزند خود است، با چالش‌ های جسمی و عاطفی مواجه می‌ کند. در طول این نه ماه، مادر به طور بی‌ دریغ سلامت و رفاه کودک خود را در اولویت قرار داده، که همراه با تحمل ناراحتی‌ ها و آماده شدن برای تجربه شدید زایمان است. اما در کنار این چالش‌ ها، ممکن است با یک وضعیت دردناک و غیر منتظره در مقعد روبرو شود که فیستول مقعدی نام دارد. فیستول مقعدی یک تونل غیرطبیعی است که بین کانال مقعد و پوست اطراف آن شکل می‌ گیرد، که معمولاً نتیجه عفونت یا آبسه‌ ای است که درمان نشده. در دوران بارداری، تغییرات هورمونی، فشار زیاد بر ناحیه مقعد و یبوست می‌ توانند فیستول مقعدی را ایجاد کنند. این وضعیت باعث ناراحتی شدید، درد و ترشح چرک یا مدفوع شده و کیفیت زندگی مادر را قبل و بعد از زایمان تحت تاثیر قرار می دهد. علائم فیستول مقعدی در دوران بارداری نشانه های این عارضه در دوره حاملگی ممکن است با دیگر بیماریهای مقعدی اشتباه تشخیص داده شود. به همین منظور در صورت بروز هر یک از علائم زیر در این دوره حساس به پزشک مراجعه کنید: درد یا ناراحتی مداوم در ناحیه مقعد ترشح چرک یا مدفوع از پوست اطراف مقعد تورم یا قرمزی در اطراف مقعد خارش یا تحریک در ناحیه مقعد درد غیرقابل توضیح هنگام دفع مدفوع آبسه‌ های مقعدی مکرر ترشح بدبو از مقعد درد شکم یا ناحیه لگن تب حساسیت در ناحیه مقعد مشکل در کنترل حرکات روده (بی‌ اختیاری مدفوع) ناراحتی بیشتر هنگام نشستن یا ایستادن برای مدت طولانی حالت تهوع یا استفراغ یبوست یا اسهال درد یا ناراحتی هنگام فعالیت جنسی احساس پُری یا فشار در رکتوم روش های درمان فیستول در بارداری بر اساس تحقیقات پزشکی، فیستول مقعدی یک وضعیت آزاردهنده است که به‌ ویژه در دوران بارداری نیاز به رسیدگی فوری دارد. در برخی موارد، اگر فیستول کوچک باشد، ممکن است با رعایت بهداشت مناسب و مراقبت‌ های لازم خود به‌ خود بهبود یابد. پزشکان معمولاً نشستن در وان آب گرم (حمام سیتز)، تغییر رژیم غذایی برای جلوگیری از یبوست و در صورت وجود عفونت، مصرف آنتی‌ بیوتیک را توصیه می‌ کنند. بااین‌حال، بیشتر موارد فیستول مقعدی در بارداری نیاز به مداخله پزشکی دارند. که پزشک در اغلب موارد برای بعد از بارداری درمان را تنظیم میکند. اگر مشکل ادامه یابد، ممکن است یک روش جراحی جزئی مانند فیستولوتومی (باز کردن و تخلیه فیستول) انجام شود. در برخی بیماران، پزشک از ستون (نخ جراحی مخصوص) برای باز نگه‌ داشتن فیستول استفاده کرده تا به‌ مرور زمان ترمیم شده و احتمال عود کاهش یابد. در موارد پیچیده‌ تر، ممکن است جراحی فلپ یا درمان‌ های کم‌ تهاجمی مانند لیزر موردنیاز باشد. https://hpvdarman.com/articles/فیستول-بارداری/

تست پاپ اسمیر بررسی دقیق دهانه رحم از طریق آزمایش نزد پزشک متخصص است که اغلب زنان زمان انجام آزمایش ویروس اچ پی وی HPV، آن را انجام میدهند. همچنین این تست به عنوان بهترین روش برای ارزیابی سلامت اندام تناسلی زنان در سراسر دنیا کاربرد دارد. زمانی که یک خانم مشکوک به سرطان دهانه رحم باشد، انجام آزمایش پاپ اسمیر نزد پزشک زنان دقیق ترین روش تشخیص این عارضه برای غربالگری است. آزمایش پاپ اسمیر چیست؟ تست پاپ اسمیر (به انگلیسی Pap Smear Test) ، یک تشخیص حرفه ای پزشکی است که برای جمع‌ آوری سلول‌ ها از دهانه رحم (قسمت پایینی رحم) تجویز میشود. پزشکان این نمونه ها را جمع آوری کرده تا آنها را از نزدیک زیر میکروسکوپ در آزمایشگاه بررسی کند. این آزمایش در درجه اول برای تشخیص هرگونه ناهنجاری یا تغییر در سلول های دهانه رحم انجام شده که می تواند وجود خطرات پیش سرطانی یا سرطان دهانه رحم را نشان دهد. از طرفی دیگر، با شناسایی زودهنگام این تغییرات، متخصصان می توانند درمان های مناسب و به موقع را آغاز کرده تا پیشگیری از عوارض جدی موفقیت آمیز باشد. تست پاپ به طور منظم بخشی ضروری از مراقبت های معمول زنان است و نقش مهمی در تشخیص زودهنگام و پیشگیری از سرطان دهانه رحم دارد. مطلب پیشنهادی: درمان قطعی زگیل تناسلی چه زمانی زنان باید تست پاپ اسمیر انجام دهند؟ برای اطمینان از دقیق بودن نتیجه تست پاپ اسمیر خود چندین روش وجود دارند که میتوانید انجام دهید. مهم است که از پزشک یا پرستار خود بپرسید که چگونه باید برای آزمایش آماده شوید، از جمله: سعی کنید برای مدتی در طول دوره قاعدگی خود رابطه نداشته باشید. بهترین زمان حداقل 5 روز پس از قطع قاعدگی است. تا 7 روز قبل از انجام تست پاپ از تامپون، فوم یا ژل ضد بارداری، سایر کرم‌ های واژینال، مرطوب‌ کننده‌ ها یا روان‌ کننده‌ ها و داروهای واژینال استفاده نکنید. 2 تا 3 روز قبل از انجام تست پاپ دوش واژینال نگیرید. عدم داشتن رابطه جنسی واژینال به مدت 2 روز قبل از تست به شدت توصیه میشود. عوارض و خطرات این روش تشخیص اگرچه آزمایش پاپ اسمیر موفق‌ ترین روش غربالگری در پیشگیری از سرطان بوده است و عوارض آن نادر است، اما کاملاً بدون نقص و یک سری خطرات نیست. این عوارض ممکن است خود را به شکل یکی از چند مورد زیر نشان دهند: ناراحتی یا درد: از آنجا که بیمار داروی بی حسی یا بیهوشی دریافت نمیکند، برخی از زنان ممکن است درد خفیفی را در حین انجام آزمایش حس کنند. خونریزی: مشاهده چند قطره خون پس از انجام تست ممکن است طبیعی باشد. به خصوص اگر دهانه رحم شما حساس بوده یا قبل از چرخه قاعدگی باشد. عفونت: اگر چه این مورد نسبت به سایر عوارض بسیار نادر تر است، اما احتمال کمی از ایجاد عفونت باکتریایی در صورتی که زخم باز داشته باشید وجود دارد. نتیجه کاذب مثبت یا منفی: به دست آمدن نتیجه مثبت کاذب می تواند سلول های غیر طبیعی را نشان دهد که در واقع وجود نداشته و منجر به آزمایش هایی به منظور پیگیری غیر ضروری می شود. نتیجه منفی کاذب می تواند سلول های غیر طبیعی را از دست بدهد، که ممکن است تشخیص بیماری هایی مانند سرطان دهانه رحم را به تاخیر بیندازد. اختلال عصبی و نگرانی: استرس یا پریشانی ناشی از نتیجه آزمایش میتواند سیستم عصبی شما را به هم بریزد. https://cliniczarei.com/articles/آزمایش-پاپ-اسمیر/

بله، اما با احتیاط. زگیل تناسلی ناشی از ویروس HPV است که از طریق تماس پوستی، به‌ ویژه در رابطه جنسی، منتقل میشود. اگر قصد دارید رابطه داشته باشید، این نکات را در نظر بگیرید: استفاده از کاندوم: ریسک انتقال را کاهش می‌ دهد اما ۱۰۰٪ محافظت نمی‌ کند، زیرا HPV می‌ تواند از طریق نواحی‌ که پوشش داده نمی‌ شوند، منتقل شود. درمان و کنترل زگیل‌ ها: مشورت با پزشک برای درمان زگیل‌ ها (لیزر، کرایوتراپی، داروهای موضعی و غیره) می‌ تواند خطر انتقال را کاهش دهد. پرهیز از رابطه در دوره فعال بیماری: اگر زگیل‌ ها قابل مشاهده یا در حال رشد هستند، بهتر است از رابطه پرهیز کنید. واکسن HPV: اگر شما یا شریک جنسی‌ تان هنوز واکسن نزده‌ اید، دریافت آن می‌ تواند از انواع پرخطر HPV پیشگیری کند. روش های پیشگیری از گسترش زگیل تناسلی در رابطه هنگامی که یک یا هر دو طرف مبتلا به زگیل تناسلی هستند، مصالحه های خاصی برای حفظ صمیمیت فیزیکی و عاطفی ضروری است. که عبارتند از: 1. شیوه های ایمن جنسی در حالی که کاندوم و سدهای دندانی به طور کامل از انتقال HPV جلوگیری نمی کنند، اما می توانند خطر را کاهش دهند. زوج ها ممکن است نیاز داشته باشند که روال های جنسی خود را برای اولویت دادن به محافظت تنظیم کنند. 2. تنظیم صمیمیت در طول شیوع اگر زگیل تناسلی وجود داشته باشد، اجتناب از تماس مستقیم با نواحی آسیب دیده می تواند به به حداقل رساندن خطرات انتقال کمک کند. برخی از زوج ها ممکن است تصمیم بگیرند که فعالیت های خاصی را تا زمانی که علائم برطرف شود متوقف کنند. 3. حمایت عاطفی و درک هر دو طرف باید از لحاظ عاطفی از یکدیگر حمایت کنند و از سرزنش یا شرمندگی اجتناب کنند. HPV یک مشکل رایج جنسی است، نه یک نقص اخلاقی. 4. معاینات منظم سلامت معاینات معمول پزشکی، از جمله تست پاپ اسمیر برای زنان و غربالگری های مرتبط با HPV برای مردان، به نظارت بر هر گونه اثرات درازمدت سلامتی کمک می کند. 5. در نظر گرفتن واکسیناسیون HPV حتی اگر فردی قبلاً HPV داشته باشد، واکسن می‌ تواند از سایر گونه‌ های پرخطر محافظت کرده و از عوارض بعدی جلوگیری کند. باید به شریک جنسی خود بگویم زگیل دارم؟ یکی از موضوعات مورد بحث این است که آیا باید به شرکای آینده در مورد تشخیص قبلی یا فعلی HPV گفت. در حالی که هیچ الزام قانونی برای افشای ابتلا به ویروس اچ پی وی در بیشتر مکان ها وجود ندارد، این تصمیم باید از ملاحظات اخلاقی پیروی کند. https://hpvdarman.com/articles/رابطه-زگیل-تناسلی/